Biopsja gruboigłowa inaczej zwana oligobiopsją.Celem tej techniki jest uzyskanie materiału tkankowego z guza. Oligobiopsja jest wykonywana zazwyczaj po uprzedniej biopsji cienkoigłowej, o ile kolejna biopsja cienkoigłowa nie daje pewności uzyskania wystarczającej informacji diagnostycznej .Różni się od biopsji cienkoigłowej grubością zastosowanej igły oraz możliwością pobierania bloczków tkankowych,co umożliwia wykonanie badania histopatologicznego(biopsja gruboigłowa pozwala na pobranie nie tylko samych komórek, ale fragmentu tkanki).
Stosuje się różne typy igieł biopsyjnych o średnicy powyżej 1,2 mm, niektóre wyposażone są w przyrządy (strzykawka automatyczna) umożliwiające wykonanie nakłucia przy pomocy jednej ręki. Jest to zabieg bolesny.
Biopsja ta wskazana jest w przypadku wyczuwalnych guzów sutka, kości, wątroby, tkanek miękkich, węzłów chłonnych, płuc i prostaty. Może być także używana podczas zabiegu operacyjnego do diagnostyki guzów trzustki.
Podczas zabiegu pacjent przyjmuje pozycję siedzącą lub leżącą - zależnie od miejsca wybranego do biopsji. Po odkażeniu skóry np. jodyną badający, podaje środek znieczulający miejscowo. ,ostrzykując skórę, zmianę chorobową i otaczające tkanki.
Następnie badający wykonuje pacjentowi niewielkie nacięcie na skórze (w miejscu umożliwiającym wycięcie blizny w czasie ostatecznej operacji) nad guzem. Poprzez nacięcie wprowadza grubą igłę biopsyjną, aż do napotkania oporu, jaki stawia guz. ). W pełni automatyczne igły biopsyjne są w tym momencie ,,odpalane", w wyniku czego zostaje pobrany "walec" tkankowy. Gdy badający używa samych igieł biopsyjnych, otwartą igłę wprowadza do guza, a następnie zsuwa osłonę igły, wycinając fragment tkanki do badania. Następnie materiał tkankowy zostaje utrwalony w formalinie. Po wykonanym zabiegu zakładany jest jałowy opatrunek, a miejsce pobrania silnie uciskane palcem przez kilka minut.
Nie masz konta? Zaloguj się, aby dzielić się z innymi swoją wiedzą.