Dzięcięca histeria

Opublikowany przez: IwonaSza 2013-10-21 09:00:15

Płacz dziecka, napady histerii to komunikat: Jest mi źle, zrób coś z tym! Dziecko dopiero uczy się rozpoznawać różne emocje i sprawdza, które w jaki sposób działają na otoczenie. Czym jest dziecięca histeria? Jak możemy sobie z nią poradzić?

Autor zdjęcia/źródło: sxc.hu

Kiedy dziecko wpadnie histerie chcemy, aby się opanowało, uspokoiło, wytłumaczyło o co chodzi i nigdy więcej nie popadało w tak skrajne emocje. Histeria jednak to pewnego rodzaju broń ostateczna. Płacz, który wymyka się spod kontroli to jedyny sposób, jaki dziecko zna i opanowało do perfekcji, który mówi rodzicom, że coś jest nie w porządku. Zamiast z nim walczyć, może warto go zrozumieć, poznać przyczynę i uczyć, jak inaczej dziecko może przekazać swoje potrzeby?

Przyczyny dziecięcej histerii

Zanim powiemy o sposobach radzenia sobie z histerią, przyjrzyjmy się co najczęściej ją wywołuje.

Niektóre dzieci mogą reagować gniewem, płaczem i krzykiem, gdy spada im poziom cukru we krwi – a więc, gdy zaczynają być głodne. Roczne dziecko, dwuletnie dziecko, a niekiedy nawet trzylatek nie zawsze wie, że uczucie, które w nim narasta i zaczyna wymykać się spod kontroli, jest spowodowane przez głód.

Godziny mijają, dziecko mile spędza czas, biega, bawi się, buduje konstrukcje z klocków, rysuje lub robi cokolwiek innego, aż tu nagle… coś nie wychodzi, coś przestaje być ciekawe, fajne i zaczyna się płacz, krzyk, tupot małych nóżek i ogólnie wszystkim nagle psuje się humor. Wszystko może mieć swoją przyczynę w zmęczeniu, a dziecko zwyczajnie w świecie nie wie, że jego poziom energii właśnie się wyczerpał i należy zrobić sobie przerwę. Zamiast położyć się, odpocząć, przekazuje nam swoje uczucia w najlepiej sobie znany sposób – płacząc. Tak samo może reagować, gdy nasz maluch ma niski poziom cierpliwości, a zabiera się za coś nowego, coś trudnego, coś co nie do końca mu od razu wychodzi. Narastająca frustracja ma podobne zakończenie.

Histerię może również wywołać pośpiech i brak jakiegokolwiek ostrzeżenia. Ot, wchodzimy do pokoju, wyłączamy bajkę i mówimy „Szybciutko, jesteśmy już spóźnieni. Raz, dwa, zakładamy buciki i biegniemy do lekarza/przedszkola/babci…”. Kto by się nie zezłościł, gdyby wyłączono jego ulubiony program i niszczono spokój i harmonię?

Innym razem dziecko wpada w histerię, gdy widzi, że tylko w ten sposób zyskuje naszą, rodziców, uwagę.

Jak poradzić sobie z napadami histerii? CZYTAJ DALEJ

<- 1 2 ->