Ekskomunika za in vitro

Ciekawe czy zaadoptuje dziecko skoro tak bardzo żałuje że ma własne poczęte z miłości metodą in-vitro...

Chyba napisał, że nie kierowała nimi miłość, a egoizm... i nie widzę powodu, dla którego miałby nie akceptować dziecka. 

A ja myślałam że chciane dzieci katolików rodzą się z miłości... Aż współczuję jego żonie - egoista bez uczuć wyższych, który chciał mieć dziecko tylko dlatego że przedłuża to istnienie jego genów i wartościuje go jako reproduktora wysokiej klasy...super powód, aby pragnąć dziecko..no rzeczywiście miłość bliźniego w najwyższej formie... no i jak czlowiek który z pobudek egoistycznych sprowadził na świat niewinną istotę  , może w sposób altruistyczny zaadoptowac cudze dziecko ? Wierzę w cuda i magie - ale bez przesady...

Mój świat jest wspaniały - otwarty, pełny miłości, empatii, szczęścia, kompromisow, wzlotow i upadków, nadzieji i radości życia - czego i tobie życzę...i może się to stać , jak tylko zrzumiesz słowo "empatia"...

Ci ludzie byli w grupie tych wybranych którym było dane przeżyć bardzo piękne chwile narodzin swojego dziecka. Jest wiele ludzi którzy tak samo się starali o dziecko jak oni i tyle samo wysiłku włorzyli aby również to przeżyć odeszło stamtąd z kwitkiem. A on tu wypisuje jakieś brednie że to mu rozwaliło małżeństwo? Przecież on nie przechodził przez to sam tylko z kobietą którą kochał podobno na dobre i na złe która zresztą dużo więcej musiała poświęcić żeby mu wydać jego dziecko a on co się sfrustrował tym? Ludziom to się chyba w głowach poprzewracało.

Człowiek dzieli się swoim trudnym doświadczeniem i to są brednie? W innych sytuacjach apalujecie o nieocenianie ludzi i empatię, a tutaj mi jej brakuje... Poznałam kilka historii małżeństw starających się o dziecko przez wiele lat; jedni próbowali in vitro, inni inseminacji, inni zabiegów chirurgicznych. Podejście "produkacyjne" rozbija relację. Nikt nie pomniejsza tragedii tych ludzi. Ale jeśli przyznają sami przed sobą i przed innymi, że dla ich małżeństwa było to fatalne - dajmy im do tego prawo. Przyznają się do tego nie po to, by oddać teraz dziecko, nie dlatego, że nie kochają teraz dziecka, które się urodziło - ale by nie popełniać więcej błędów traktowania dziecka jak produktu, by przestrzegać innych, by naprawić to, co da się naprawić. By pomóc sobie.

Dużo rodziców po urodzeniu się ich pierwszego dziecka przechodzi kryzys. Myślę, że nie ma tu znaczenia jaką metodą poczęło się dziecko. Kryzys może pojawić się również po przysposobieniu dziecka. Znam rodzinę zastępczą, która właśnie przechodzi taki kryzys. Należałoby się w ogóle zastanowić, czy jest się naprawdę gotowym na dziecko.

To niech idą do psychologa a nie rozpisują się na prawo i lewo jakie zło im wyrządziła decyzja jaką podjęli jako dorośli ludzie. Wielu ludzi staje przed wieloma problemami typu choroby śmiertelne dzieci czy choroby przewlekłe czy śmierć bliskich (nie w wyniku swoich świadomych decyzji) i jak mają problem z odnalezieniem się w tym co ich spotkało szukają pomocy w miejscach do tego przeznaczonych a nie w gazetach które to potem wykorzystują jako argumentów na swoją stronę. Ja osobiście nie umniejszam tego że był to dla nich ciężki okres w życiu bo ja sama jak pomyślę że miałabym się stresować ciągle czy już zaszłam czy nie itp a domyślam się że tego jest dużo więcej to czapki z głów że przez to przeszli i się nie dziwię że teraz potrzebują psychologa itp I tu też właśnie widzę rolę dla księży bo jeżeli ci ludzie tak bardzo przeżywają to co się stało to powinni być wysłuchani i ktoś powinien im wytłumaczyć że jak modlili się (bo podejrzewam że tak było) żeby to dzieciątko przyszło na świat to Pan Bóg ich wysłuchał i dlatego mogą tulić tę istotkę w ramionach (dla mnie co by ktokolwiek cokolwiek nie pisał czy mówił jest to cud). Tylko jak słyszą ciągle tu i tam że zrobili źle to w końcu w to wierzą i się gubią.

To większość forowiczów nie miałaby prawa rozpisywać się o swoich problemach tutaj, poza gabinetem psychologa. W takiej sytuacji pomoc psychologiczna i duszpasterska jest wskazana - zresztą nie wiemy, czy już z niej nie korzystają. Ale mają prawo dzielić się z innymi tym, przez co przeszli. In vitro to nie tylko ciągle sprawdzanie, czy się jest w ciąży...

Pewnie masz rację że nikt z nas nie mógłby pisać nic na forum tylko tutaj jeżeli ja napiszę coś z mojego życia to daję możliwość ludziom aby napisali mi również co o tym sądzą a nie sprzedaję tego gazecie która przedstawia to jako argument do manipulacji poza tym nie zauważyłam żeby tam było napisane coś odnośnie tego co o tym artykule myśli jego żona. Jak pisałam wcześniej moja siostra zanim zdecydowali się z mężem czy poddać się in vitro zasięgnęli informacji na ten temat i zdecydowali że nie chcą tej niepewności i stresu przechodzić ponieważ moja siostra jest osobą bardzo wrażliwą i wszystko bardzo głęboko przeżywa i stwierdziła że nie da rady. Wiem że in vitro to nie tylko lęk o to czy się już zaszło czy nie dlatego napisałam że domyślam się że jest tego dużo więcej bo nie chciałam wchodzić w szczegóły i wiem też że większość przeżyć jest dużo głębsza i żeby nie napisać gorsza.

Wedle kodeksu kanonicznego osoba ekskomunikowana nie ma prawa: uczestniczyć we mszy świętej, przystępować do sakramentów, a po śmierci dostąpić chrześcijańskiego pochówku. Z kolei wierni muszą zerwać ze skazanym kontakty towarzyskie, zarzucić wspólne interesy, a nawet powstrzymywać się od rozmów i odpowiadania na pozdrowienia. Anatema skazuje też na coś jeszcze gorszego. Po odczytaniu sankcji doczesnych przewodniczący i biskupi wypowiadają łacińskie formuły wzywające Trójcę Świętą, apostołów Piotra i Pawła oraz wszystkich świętych, wreszcie trzykrotnie mówią "fiata", "fiata", "fiata"(co oznacza: ma zostać dokonane). Na koniec ciskają świece na ziemię i depczą je. Zapadająca ciemność symbolizuje, że dusze grzeszników skazano na wieczne potępienie i trafią tam, gdzie według Ewangelii św. Mateusza jest jedynie płacz i zgrzytanie zębów. widocznie te wstrząśniecie - jest dla niektórych tylko słowem.

A czym kierują się ludzie poczynający dziecko w sposób naturalny? Również egoizmem- dokładnie takie same pobudki. Egoizmem, ktory przkształca się po narodzinach dziecka w bezwarunkową miłość.

i tej miłości życzę wszystkim rodzicom :) do tych dzieci poczętych w sposób naturalny a przede wszystkim tym co znosili katusze w podjęciu decyzji i doczekali sie potomstwa w inny dostepny medycznie sposób. Szcunek dla tych rodziców co nie wierzyli a otrzymali. Ich miłosc do dziecka to spłata długu wobec nich - a słowa tych dzieci "kocham Cię mamusiu, tatusiu" to nagroda wazniejsza niż ekskomunika.

Fajne! A o kręgach z soli, dwunastu czarnych świecach i pentagramie z krwi czarnego koguta na ścianie (zabitego o północy podczas pełni księżyca) nic tam nie ma?

Robercie musze Cię zmartwić - nie ma :))) naszukałem się - ruszyłem koligacje rodzinne aby się dowiedzieć :) przyznaję ja tego nie wiedziałem.

oj Mariusz , czyżbyś wierzył w piekło? ;)

Tak wierzę w PIEKŁO, w NIEBO i CZYŚCIEC. tak samo jak w BOGA sprawiedliwego oraz SZATANA. Takie sa prawdy wiary KK.