Jak wspierać bardzo zdolne dziecko? - Forum

No to może dodatkowe zajęcia w danym kierunku? Jeśli syn jest uzdolniony w jakimś kierunku, to może szkoła z tym profilem?? 

Uzdolnienia głównie literackie i historyczne, więc chyba ciężko w tym zakresie o zajęcia dodatkowe... Co do szkoły mąż się zaparł że ma być technikum, bo po ogólniaku oprócz matury nie ma nic a tak to chociaż zawód będzie miał... 

Jakbym czytała o Mateuszu. Literki poznał jak jeszcze słabo mówił-przez Koło Fortuny.. Czytał też gdy miał 4 lata. Do zerówki chodził 2 lata. Miałam chęć dać go do I klasy od 6 lat. Na szczęście Bóg i ...wychowawczyni ostrzegły. Czytał dzieciom. Jak poszedł do szkoły nic specjalnie nie robiłam. Od 5 roku chciał grać więc go dałam do ogniska muzycznego. Co chciał to robił, nic mu nie narzucałam ani zabraniałam. Jednego co nie lubił to sportu i tak ma do dziś (po mamusi). Mimo początkowych zainteresowań literackich (zbierał nagrody w różnych konkursach-literackich, recytatorskich itp.) wiadomo, ze nauczyciele go wybierali ja nawet nie wiedziałam czasami, że coś przygotowuje.) to w gimnazjum zafascynował się biologią i chemią. W tym kierunku studiował(sam wybrał  nowy kierunek na Gd.Uniw). Pracę też sam sobie wybrał-informatyk. 
Ostatnio z okazji D. Matki i moich urodzin-szczerze podziękował mi "za to co dla mnie zrobiłaś", a ja nic nie zrobiłam tylko dałam mu wolność wyboru. 

Czyli już ojciec ingeruje na minus i "każe" iść do szkoły którą on chce a nie którą syn wybierzr. To nie jest motywacja i rozwój.

Śmialiśmy się z mężem że go do Milionerów damy niech no tylko 18 lat skończy

Śmialiśmy się z mężem że go do Milionerów damy niech no tylko 18 lat skończy

 No w każdym razie historię II wojny światowej i tego wszystkiego co się dzialo po wojnie u nas zna lepiej niż jego historyczka ze szkoły

Fajny pomysł. Jeśli jest taki zdolny.

Ma swoje pasje i to jest na plus. Mógłby iść w tym kierunku. Nie ma to jak robić to co się lubi.

Tylko martwi mnie jegi nieradzenie sobie ze stresem i problemy w kontaktach z rówieśnikami choć w sumie to jasne, bo o Powstaniu Warszawskim nie pogada... 

I tu by się przydał jakiś dziadek w rodzinie czy babcia co swoje przeżył..opowieściom nie było by końca..

No właśnie kicha... Moja mama rocznik '51, więc "powojenna", mama M '36, ale też mało co pamięta... Trochę opowiadala Kornelowi, że jej ojciec pomagał partyzantom i chciał iść na pomoc powstańcom warszawskim ale on by chyba wolał z kimś kto walczył... Za to dużo z działaczami Solidarności rozmawia

Ja też 50-y więc dorastałam w "ciekawych" czasach. Historię Polski i rodziny poznawałam od rodziców. Ród Mamy sięga 1600 roku, ojciec walczył w armii gen Maczka  Wczesniej oczywiście "zaliczył" obóz jeniecki, wyrzucenie z gospodarstwa i wszystko to co przeżyli Polacy w czasach okupacji. Jako żołnierz przed wojną służył na pograniczu- Rokitno. Po powrocie w 1946 z Zachodu był represjonowany, inwigilowany itd.
Całą tę wiedzę przekazałam synowi i mam nadzieję, że on przekaże to dalej. 

Też tak uważam, nic na siłę, niech sam zdecyduje co mu najbardziej pasuje...

Nie rozumiem twierdzenia, że liceum nic nie daje oprócz matury? Przecież po LO świat stoi otworem, można iść na każdy kierunek, można być wszystkim.
Za moich czasów do zawodówek szli słabsi uczniowie, zeby gdy "dojrzeją",  średnią szkołę ukończyli w technikum. Obecnie faktycznie poziom wiedzy w liceum się obniżył. Powodem jest to, że wszyscy chetni absolwenci gimnazjum byli przyjmowani do LO, bo nie było alternatywy i rozbieżność była b.duża. Pamiętam gdy Mateusz szedł do LO, ze na 1 pozycji był uczeń z 180pkt (Mateusz był na 5) a ostatni na liscie poniżej 100pkt. To jak może być wysoki poziom w szkole. Kiedyś były egzaminy wstępne i ograniczona liczba miejsc, 

Spostrzeżenie z ostatnich dni - Kornel ostatnio zaczął robić z kolegą zadania z matematyki na poziomie rozszerzonym (on ma podstawę). A jaki dumny, że to ogarnął... Granica ciągu... po co mu to... No ale co będę chłopakowi zabraniać  Chce to niech się uczy, choć wolałabym chyba, żeby się do matury szykował, jak już musi w wakacje matmę robić. I czyta taką książkę o historii matematyki "Pi razy drzwi" - całkiem fajna, wiem bo też czytałam  Także, chyba całkiem na poważnie mamy nową pasję życiową. Teściowa się śmiała, że on zamiast na historię to na matmę pójdzie, ale młody zapewnia że nie ma mowy... ale kto wie.... nic mnie z tym dzieciakiem nie zdziwi już... 

Nic na siłę, podrośnie to zacznie się interesować wieloma rzeczami i wtedy go wspieraj po prostu. Wystarczy.

Słuchajcie, słyszałam coś o jakichś fundacjach wspierających zdolne dzieci, ma któraś namiar na coś takiego?? Ja dotarłam tylko do: https://fundusz.org/, najlepsze że tam diecko zgłasza się samo  Młody wysłał zgłoszenie, list i swoje prace, teraz czekamy na odzew... Odpowiedź ma być podobno wrzesień-październik. Ja tylko martwię, jak to pogodzi ze szkołą i tegoroczną maturą... 

Przede wszystkim to rodzic musi rzeczywiście mieć pewność, że dziecko np. chce rozwijać się w tym kierunku. Znam takie historie, że rodzice na siłę zapisywali swoje dzieci na sport, zajęcia muzyczne itp. Natomiast chodzi o to, aby dziecko rzeczywiście czuło pasje do danej dziedziny. Jeśli widzisz, że Kornel rzeczywiście się tym pasjonuje, to możesz zapisać go na pewno na zajęcia dodatkowe. Dobrze jest też zwracacie uwagę na język angielski. On zawsze się przydaje, bo w przyszłości pociecha będzie mogła wyjechać za granicę i tam zarabiać po prostu lepsze pieniądze. Cały czas trzeba kontrolować to, czy po prostu dziecko nie jest przeciążone tymi dodatkowymi obowiązkami, bo wtedy straci z tego wszystkiego radość i zapał