Czy przyjaźń na odległość jest możliwa? - Forum

Moja również na odległość nie przetrwała... ale nie z mojej winy...

Moja przyjaciółka znalazła mnie przez net, o czym pisałam w blogu. Po podstawówce nasze drogi rozeszły się... Teraz znów utrzymujemy kontakt. Przyjaźń nie wygasła, a wręcz przeciwnie, mam wrażenie, że jest teraz mocniejsza.

A czy nie jest tak, że wina nigdy nie leży po jednej stronie?...

Różnie bywa ale w moim przypadku to moja przyjaciółka zerwała ze mną kontakt... Mówi się trudno i żyje dalej... Było to kilka lat temu i już nie wracam do tego chociaż na początku było mi z tego powodu bardzo smutno...

odkąd urodził się Filip moje 'przyjaciółki' nie utrzymują ze mną bliższego kontaktu... ot po prostu nie mają swoich rodzin i nie rozumieją  że po prostu czasami nie mam ochoty wyjść z nimi wieczorem bo jestem zmęczona albo chcę pobyć ze swoimi chłopakami

To nie były przyjaciółi, tylko koleżanki. A z koleżankami tak już jest, że gdy coś się zmieni to zmienia się i koleżanka. 

Moje też nie przetrwały, ale myślę, że winą nie była odległość tylko założenie rodziny i pójście do pracy i oczywiście związany z tym brak czasu.

Z dwoma osobami utrzymywałam bliskie kontakty pomimo, że dzieliła nas duża odległość. Niestety po założeniu rodzin kontakt stawał się coraz luźniejszy, aż praktycznie zaniknął.

Ja mialam kilka przyjaciolek.Ale po wylocie do IRL pozostala mi tylko jedna.Ale bynajmniej teraz wiem kto byl prawdziwa przyjaciolka .

dla mnie to były przyjaciólki odkąd pamiętam zawsze wszędzie byłyśmy razem ale już nimi nie są dlatego napisałam w cudzysłowiu

Miałam dwie przyjaciółka,ale kiedy urodziła się Marika i okazało się że jest chora i potrzebujemy pomocy,to kontakt się urwał,dzwoniłam kilka razy do nich,ale albo nie odbierały albo szybko mnie zbywały.

Kiedyś pisałam o tym, że znalam dziewczynkę, która wielku 8 lat wyjechała do Włoch- została adoptowana, po kilku latach znalazła mnie na facebooku:) Piszemy przez translatora- ma teraz 14 lat:)

Gdy była mała była dla mnie jak młodsza siostrzyczka, a ja dla niej jak matka, być może kiedyś odważe się na podróż do Włoch i się z nią umówię? Może porozmawiamy choćby po angielsku w realu jeszcze raz:) Takie mam marzenie od kilku lat i się ono nie zmienia, 

A ja bardzo uwazam, kogo nazywam znajomym, kolezanka, czy przyjaciolka. Musze przyznac, ze mam przyjaciolke, i jest nia mama, wiem, ze zawsze moge na nia liczyc i wszystko jej powiedziec, podobnie jest w druga strona. Mialam kiedys bardzo dobra kolezanke, ale po urodzeniu Liwii, troszke to ucichlo, bo ona jest taka hulaj dusza i nie bardzo rozumie, ze ja teraz swoj czas poswiecam dziecku, no a teraz dodatkowo odleglosc nas dzieli. Ale za to po tym jak zrezygnowalam z pracy, zaczelam utrzymywac wiekszy kontakt z dwoma dziewczynami, ktore wczesniej z racji kontaktow zawodowych musialam trzymac troszke na dystans, ale za to teraz nasze relacje sa coraz cieplejsze, no i dziewuszki maja nas odwiedzic niedlugo. Mysle, ze bylaby szansa na rozwoj przyjazni. A i tutaj na forum mam taka dziewuszke, ona wie na pewno o kogo bedzie chodzic jezeli to przeczyta, i mam nadzieje, ze uda nam sie kiedys spotkac. 

Ja podobnie - nie szafuję słowem przyjaźń i ... nie mam przyjaciółek. Bliższe koleżanki tak, ale nie przyjaciółki. Czytając ten artykuł, zazdroszczę bohaterkom...

Przyjazn na odleglosc ma szanse przetrwac. Ja osobiscie bardzo zawiodlam sie na wielu "przyjaciolkach". No ale dzieki temu zrozumialam, ze one nie byly tymi przwdziwymi. Gdy zaczelam spotykac sie z D. one obwinialy jego za rozpad zwiazku, mimo, ze moj czas dzielilam na pół. Poza tym przestałam chodzic na imprezy, więcej uczyć się - według ich D. mnie zepsuł. Byłysmy we trzy, tyle, ze jedna na druga gadaly.. No cóż.. takie to sa osoby..

Teraz aktualnie poznalam dwie swietne dziewczyny tu na forum, o ktorych moge powiedziec, ze sa moimi przyjaciolkami mimo odleglosci. Mimo odleglosci mamy ciagly kontakt ze soba, no i swietnie sie dogadujemy. Wierze, ze niebawem sie spotkamy i bedziemy mogly cale dnie i noce przegadac.

Ja mam 2 przyjaciółki i kilka  koleżanek.Jedna przyjaciółka zwana siostrą mieszka ode mnie 70 km.Druga mieszka w Szkocji.Utrzymujemy kontakt.Rozmawiamy kilka razy w miesiącu telefonicznie, na FB lub gg.Wiem,że jeśli mam problem to zawsze mogę na nie liczyć i odwrotnie.I są to przyjaźnie sprawdzone.

Osoby, które kiedyś w czasach szkolnych uważałam za przyjaciół wyjechały i urwał się kontakt.Z niektórymi obecnie czasem porozmawiam na fb ale są to tylko kurtuazyjne rozmowy.Niestety prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie i to się sprawdza a to czy są to przyjaźnie na odległosć czy na blisko to wszystko zależy od tego czy jest to przyjaźń czy nie.

Myślę, że w dzisiejszym świecie, świecie w którym internet rządzi człowiekiem przyjaźń na odległość jest możliwa. Można się spotkać raz na jakiś czas a do reszty rozmów można wykorzystać telefony, gadu gadu czy skype. Mozliwości jest bardzo dużo.

Miałam kolezanki ze szkolnej ławki ,przez jakiś czas utrzymywałyśmy kontakt ,pisałyśmy esemesy,maile ale kontakt sie urwał jedna wyjechała za granicę,druga na koniec Polki.Na szczęście mam jesdną przyjaciółke taką od serca Marzenkę jest dla mnie jak siostra.)

A mi przydarzyła się taka niesamowita historia:

Moja kuzynka ,z która widziałam się raz w życiu jak byłyśmy malutkie,po 25 latach napisała do mnie sms.

Okazało się,że mamy podobne przejścia życiowe.

Wspieramy się wzajemnie codziennie...i rodzi się między nami wspaniała przyjaźń 

Moja przyjaciółka po 8 latach naprawdę solidnej przyjaźni (jak mi się wydawało) po prostu przestała się odzywać. Czasem jeszcze wymienimy parę słów, ale jest to raczej grzecznościowa wymiana słów dwóch osób które kiedyś się znały. A było nas trzy...

No cóż... czasem tak bywa...

Później... jakieś 10 lat temu poznałam taką jedną rudaskę - mieszkającą cały czas 450km ode mnie, gdzie na codzień istnieje kontakt wirtualny, ale spotykamy się gdy możemy i narazie choć czasem jest luźniej a czasem większy ten kontakt to myślę, że mogę nazwać ją przyjaciółką.

Z kwestią winy... tak jak mówi Grażynka - różnie bywa. Ja ze swej strony mogę przyjąć za winę sytuację gdy staram się o przyjaźń niejednokrotnie za bardzo a z drugiej strony tych starań nie ma (zresztą takie oskarżenie już nie raz usłyszałam)

jako nastolatka miałam przyjaciółki na odległość. z jedną znajomość trwała kilka lat. listowna znajomość. trudno jest utrzymać takie relacje.