Ferie w SPA? Wygraj pobyt w Hotelu „Białowieski” *** Conference Wellness & SPA! - Forum

Swoje ferie zimowe (już ostatnie w życiu, szkolne) spędziła bym z moim chłopakiem :)  taki wyjazd byłby świetnym umocnieniem naszego związku :)

Moje wymarzone ferie. Oczywiście spedzenie je w pełnej rodzinnie. Jeszcze niedawno spędzałam je z córką sama, teraz zagościł w naszym sercu partner który nie jest biologicznym ojcem ale spełnia się w roli ojca w 100%. Także w tym roku marzeniem jest aby spędzić je w trójkę. Dookoła śnieg pada a my spacerujemy razem bawimy, wygłupiamy rzycamy się śnieżkami. Póżniej basen szaleństwo w wodzie. Wieczorem gdy córka zasnełaby to lampka wina świece i kto wie może planowanie kolejnego potomstwa.

Czujemy się, jakby świat o nas zapomniał. Z dala od trosk, zgiełku i obowiązków. Telefony milczą wyłączone, a naszym jedynym problemem jest to, czy chcemy iść na spacer, czy pojeździć na nartach. Tylko on i ja. Po dzisiejszym kuligu Michał powiedział mi, że wyglądam jakbym znów miała siedemnaście lat - dokładnie tyle, ile miałam w chwili jego poznania. Policzki miałam czerwone od mrozu, a w oczach ekscytację. Teraz z podobnym zachwytem  spoglądam na słońce chowające się za ośnieżonym horyzontem. Jestem w szoku, ile piękna wokół można zauważyć, jeśli tylko zechce się zatrzymać i rozejrzeć. Czuję, że to dla nas natura uciszyła wszystko wokół, zaczarowała las, pokryła rośliny szronem, wyrzeźbiła sople z lodu. Pomimo mrozu, niespiesznie podążamy objęci do naszego hotelu. Nie pamiętam, kiedy ostatnio przeżyliśmy tak romantyczne chwile. Po powrocie marzy nam się relaks w jacuzzi i masaże w SPA! A dzień zakończymy dobrą kolacją i lampką wina...

Taki obraz mam przed oczami, kiedy myślę o moich wymarzonych feriach zimowych w cudownym miejscu, jakim jest Puszcza Białowieska.

Od wielu (zbyt wielu) lat ferie zimowe są tylko dla mnie pustym zlepkiem słów. Praca i obowiązki przysypują mnie regularnie niczym zaspy śniegu, zamiast po lodzie, ślizgam się po przepisach i uprawiam slalom między wymaganiami Inwestora a rzeczywistością. Nie znaczy to, że nie marzę o Feriach. Takich przez wielkie F.

Marzy mi się na przykład kulig, sanna z końmi, płatki śniegu na twarzy, iskrzące zaspy przy drodze, ośnieżone gałęzie drzew obsypujące się niespodziewanie na stojących pod nimi ludzi. Wieczorny wypoczynek przy kominku, z opowiadaniem dawnych historii lub graniem w planszówki. Całodniowa jazda lub bieg na nartach, zakończona gorącą jak licho zupą w schronisku i suszeniem mokrych rękawic na grzejniku. Gruby sweter, wełniane skarpety i ciepełko międzyludzkich kontaktów, bez gapienia się w ekrany komórek, tabletów i laptopów. Lepienie bałwana i bitwa na śnieżki. Gorące pierogi w górskiej chacie. Płoche sarny w lesie i śledzenie zwierząt po śladach na śniegu. Obserwowanie paśnika, karmienie głodnych wróbli, jazda na sankach i … bez sanek.

Takie były ferie mojego dzieciństwa, wtedy absolutnie niedoceniane i często przemarudzone, spędzane w górskiej chacie u rodziny, która stawała na głowie, żeby zabawić nudzące się „miastowe” dzieci. Gotowanie i ogrzewanie się przy węglowej kuchni, z ciągłymi brakami w dostawie prądu i myciem się w miskach. Wtedy połamane sanki, przemarznięte nosy, przemoczone buty były na porządku dziennym. Piło się mleko prosto od krowy, przebierało koty we własnoręcznie uszyte ubranka, robiło się biżuterię z makaronu i grało w karty. Czekało się na dobranockę i „straszenie” przez wujka przebierającego się za „Baboka” – bez tego nikt nie mógł nas zagonić pod puchowe kołdry. W wyjątkowo mroźne dni – budowało się zamki lub namioty z koca pod stołem i zaczynało się opowiadanie sobie strasznych historii lub czytanie na głos książki o Robin Hoodzie przy świetle latarki. Miałam trzy kuzynki, z którymi spędzałam wszystkie ferie i wakacje. Teraz z nimi nawet nie rozmawiam… Rozjechałyśmy się po świecie, ale pewnie każda wspomina dzisiaj z łezką w oku te „wstrętne” i „nudne” ferie zimowe sprzed lat.

Dzisiaj marzę o spędzeniu DOKŁADNIE TAKICH FERII.  Z kuzynkami, naszymi wszystkimi dziećmi i z tą cudną familijną atmosferą której się nie docenia jako dziecko, a za którą się bardzo tęskni jako dorosły.

W tym roku postanowiłam sobie, że moje marzenia będą odważniejsze, wyjdą dziarskim krokiem z ukrycia, zerwą kurtynę codzienności i pokażą się w całej krasie na horyzoncie...
Jednym z nich jest spędzenie rodzinnych ferii w w Hotelu „Białowieski” *** Conference Wellness & SPA. 

                                                           „HAKUNA MATATA”

   Otwieram oczy i czuję nadzwyczajny przypływ energii. Po krótkim zastanowieniu zdaję sobie sprawę, że to ten dzień- PIERWSZY DZIEŃ FERII ZIMOWYCH!!! Cieszę się jak dziecko i razem z synami ustalam plan tych wspaniałych dni, na które tak długo czekaliśmy. Teraz, siedząc przy kubku gorącej kawy, której aromat bez pytania rozlał się po całym mieszkaniu, nie potrzebuję dodatkowej adrenaliny. Piję kawę opuszkami palców wystukując rytm piosenki lecącej w radio i czuję wewnętrzny wulkan emocji, który jakby za chwilę, za sekundę miał eksplodować. Ten dzień w końcu ... jest!

   Jak dobrze widzieć białą kołderkę otulającą całą okolicę Puszczy Białowieskiej, bo jakby wyglądały zimowe ferie bez śniegu? To tak jakby wakacje bez słońca, jesień bez kasztanów, wiosna bez kwitnących pąków na drzewie. Wołam chłopaków na pierwszy spacer. Ubieramy ciepłe ogrodniczki, grube nieprzemakalne rękawice i dziarsko przemierzamy ścieżki. Jak miło słyszeć "zachrypniete głosy" śniegu, jak wspaniale widzieć zimowy krajobraz przyozdobiony mroźnymi soplami. Wysokie drzewa jakby zapadły w zimowy sen pod tak grubą, białą pierzyną... Spacer pokrzepia nas na duchu, a czerwone rumieńce w wykonaniu wizażysty- mrozu, wręcz nas upiększają Będąc dzieckiem uwielbiałam zimę, i teraz jako mama dwóch brzdąców, tak jak oni, kocham zabawy na śniegu! Więc idziemy mokrzy, ale szczęśliwi do hotelu, gdzie szybko ogrzeje nas "rytuał naparzania" w wykonaniu Saunamistrza. A jutro? Jutro to dzień pełen niespodzianek...

   Gdy słońce raczyło wydostać się zza kłębiastych chmur, wyruszamy na sanki i budowę bałwana. Tor saneczkowy aż dudni od naszego tupotu, a my mamy prawdziwe wyścigi. Prędkością niczym Justyny Kowalczyk przemierzamy lodowe ścieżki. A gdy mamy już zwyczajnie dosyć, bierzemy się za budowę bałwana, który jest dla nas ikoną zimowych ferii. Ten bałwan na cześć Białowieży nazywa się po prostu Żubr. Chłopcy pozbierali potrzebne i przydatne rzeczy, które staną się własnością naszego białego przyjaciela. I oto, w tym pięknym miejscu, powitał nas- z pomarańczowym nosem, czarnymi, iskrzącymi się oczkami i w śmiesznym kapeluszu. Jest tak imponujący, że kilka minut po prostu się w niego wpatrujemy… Każdy pewnie widzi coś innego… Mi od razu przelatują obrazy dzieciństwa, tej beztroskiej zabawy na wsi…

   Następnego dnia nie próżnujemy. Po długich harcach w basenie (naprawdę długich, moje dzieci chętnie zamieszkałyby w basenie), gdzie poczuliśmy nurt rwącej rzeki, a także siłę gejzerów, czas na warsztaty kulinarne Master Chefa... To coś, na co czeka zwłaszcza mój młodszy syn- miłośnik kuchni. Choć ma 9 lat potrafi doskonale dobrać odpowiedni bukiet przypraw do wielu dań. Jest moją prawą ręką w kuchni, dlatego  bardzo chętnie lepi domowe pierożki, wykrawa ciasteczka i komponuje składniki do pizzy

   Kocham ferie, kocham śnieg i szczypiący mróz. Kocham wpatrywać się w zimowy krajobraz, bo jego majestatyczny wygląd przypomina mi o najważniejszych celach w życiu... Ten czas to dla mnie, mimo niezdarnej 3 z przodu, czas magii, zabawy i radości. Czas aktywnie spędzony z całą rodziną to relaks dla ciała i duszy, zwłaszcza w tak pięknym i dostojnym obiekcie jak Hotel „Białowieski” *** Conference Wellness & SPA, gdzie walory przyrody zapraszają do zabaw na świeżym powietrzu, a bogata paleta atrakcji w samym hotelu czyni wyjątkową każdą godzinę tam spędzoną!

Marzą mi się ferie zimowe

W cudownym białym kolorze

I puchu po kolana

I dzieci, co by lepiły bałwana już od samego rana

Co by z marchewki miał nosek

Oczka jak 5 złotych z kamyków

I z węgielków parę guzików

Bo tak zima właśnie wyglądała

Kiedy ja byłam mała

Sanki, górka i robiona na śniegu jaskółka

Najlepsza to była spółka

Nie trzeba nam było nic więcej

Tylko śniegu, przyjaźni i wyobraźni dziecięcej

Bitwy na śnieżki wesołej

I kuligu u dziadka za koniem

Takie to ferie były, że

Wszyscy razem się bawili

I choć mróz nas w nosy szczypał

To zabawy nikt nie przerywał

Takie ferie z dziećmi mi się marzą

I z prawdziwą zimą kojarzą

Więc niech spełni się me życzenie

I wspólnie z dziećmi i ja poszaleję

Bo przy okazji zimy

My rodzice też się chętnie pobawimy.

Wymarzony wypoczynek feriowy,

dla większości to śnieżnobiały zawrót głowy.

Wyruszają , więc na narty, kuligi i sanie,

ja jednak najchętniej w kocyku zostanę.

Uwielbiam patrzeć jak śnieg otula wszystko dookoła,

jak mróz trzeszczy i drzewa przystraja.

Jednak zimą mam się szczególnie na baczności,

bo ciepłolubnej jestem osobowości.

Dlatego w ferie owszem spacery po białym puchu,

a po nich herbatka i otulenie w kocyku.

Lecz pojawiła się nowa alternatywa na ferii spędzanie,

SPA w Hotelu Białowiewskim to było by ciekawe doznanie.

Nigdy w SPA jeszcze nie byłam,

a o takim pobycie wielokrotnie marzyłam,

myślę,że właśnie takie ferii spędzanie,

stało by się mojego marzenia wypełnianiem :) 

Marzą mi się ferie wyjątkowe…

miłością i spokojem wypełnione.

Oczyma wyobraźni widzę jak zakochana para odpoczywa,

a potężny, piękny las śniegiem się pokrywa.

Przyroda, miłość, ten krajobraz – to szczęścia lawina,

Wyjątkowa, bajkowa kraina.

Z otulającej ciszy udaję się na narty biegowe,

poczuć jak zimowy wiatr wieje mi na głowę.

Kroku dorównuje mi mój ukochany,

nie mniej niż ja tą radością uradowany.

Wieczorem na kulig, kiełbaski, ognisko,

do pełni szczęścia jest nam całkiem blisko.

Na koniec cudownego dnia sauna piwna,

oczywiście degustacja też być powinna.

Tak moje wymarzone ferie zimowe wyglądają,

kiedy same cuda się wydarzają.

W Puszczy Białowieskiej pragnę je spędzić,

Oby los dał mi szansę się tam zapędzić.

Załogowa wyprawa

Prom kosmiczny HB***

Dziennik pokładowy

Dzień 122

Udało się! Wylądowaliśmy. Aż chciałoby się zawołać: "To pierwszy krok człowieka tutaj, ale na pewno nie ostatni". Było tu już wielu przed nami – raporty entuzjastyczne, niezapomniane wrażenia, przygoda życia... Teraz nasza kolej. Nasze życiowe wyzwanie.

Dookoła cisza i spokój. Cały pejzaż wokół pokryty jest grubą warstwą lodu. Jest niezwykle i pięknie, można się zachwycić. Ale dobrze też, że chronią nas grube, ciepłe i zielone skafandry. To naprawdę kosmiczna zima. Nad horyzontem wisi czerwona kula – to słońce, które z tej odległości wydaje się niewielkie i chłodne, ale to może przez nie powierzchnia śniegu wydaje się rdzawoczerwona. Istna feeria barw.

Rozglądamy się z ciekawością wokół - wiemy, że mogą tu być wulkany, doliny, pustynie i polarne czapy lodowe. Oraz tubylcy. Ale my widzimy tylko urokliwy zimowy pejzaż, jakbyśmy przenieśli się nie wiele kilometrów od domu, tylko raczej gdzieś do baśniowej krainy, niczym marsjańskiej Narni.

Ale na razie nie mamy czasu na podziwianie otoczenia. Spieszymy do naszej bazy.

Dzień 124

Nasza baza przypomina luksusowy hotel. Na razie spędzamy czas na poznawaniu tego miejsca. Zadbano o najdrobniejsze szczegóły. Jest nie tylko luksusowo, ale i funkcjonalnie. Co chwila odkrywamy coś nowego i rozlegają się okrzyki zachwytu: "Spójrz na to!" "Ale kosmos!" „Zobacz, jak to super zrobione!" "Jest nawet basen! Łaaaał!" I te okrzyki to nie jest wołanie na puszczy.

Bo faktycznie basen jest wspaniały! Czytamy opis w folderze i naprawdę jest tu wszystko: dzika rzeka, gejzery powietrzne, ławki z masażem powietrznym, natryski wrażeń, jacuzzi wewnętrzne i zewnętrzne całoroczne, sauny i łaźnie parowe.

Oprócz zwykłych aktywności wiem, że spędzimy w wodzie i na kąpielach mnóstwo czasu.

A mówią, że na Marsie nie ma wody!!!

Nie wiemy jeszcze, jakie atrakcje czekają na nas na zewnątrz, bo to zależy od pogody - która bywa kapryśna i płata niespodzianki. Zamierzamy jednak eksplorować okolice i zrobić jak najwięcej zdjęć na pamiątkę. Cokolwiek będziemy robili – czy przemierzali na nartach lub z kijkami sieć kanałów wytyczonych jeszcze w XIX wieku, czy urządzali „kuligi” pojazdami i łazikami marsjańskimi. Wiem, powinniśmy mieć podejście naukowe – w końcu przyjechaliśmy sprawdzić, jak tu jest. Czy to wszystko prawda, co piszą i mówią. Ale na widok tych wszystkich wspaniałości trudno utrzymać naukowy dystans.

Sporo atrakcji tu na nas czeka – ale głównie będzie nas zajmować szukanie ŻYCIA! W każdym jego atrakcyjnym aspekcie ;)

PS:

Dopisek męża: A jakie pyszne jedzenie! Latające talerze to nie mit ;)

MOJE WYMARZONE FERIE

Ferie to narty w górach,
Śnieg na stokach i bujanie w chmurach.
A kto w sumie tak powiedział?
Czy jest człowiek, co by wszystko wiedział?

Dla mnie ferie to odpoczynek,
Mąż, córeczka, kot i synek:)
Razem na łóżku leżymy,
W luksusie „nicniemusienia” się pławimy.

Córeczka puzzle niespiesznie układa,
Podnosi główkę i uśmiecha się rada.
Synek wojny ludzikami plastikowymi toczy,
„Pokonam mamę!” – wesoło się droczy.

Mąż mój gazetę z uwagą czyta,
Co chwilę o jakiś temat pyta.
Ja zaś oddaję się pasji książkowej,
Na kartkach przygodzie kilkudniowej.

Ferie to relaks i bycie z rodziną,
Tak mało czasu razem, dni tak szybko płyną!
Nagle szept cichy się odzywa w głowie:
„Wejdź na FAMILIE i baw się na zdrowie!”

Hotel Białowieski na ferie – świetna sprawa,
Relaks, czas z bliskimi i super zabawa.
W basenach chętnie pływać będziemy,
A po wysiłku wyborną kolację zjemy.

Puszczy odgłosy i spacery w lesie,
Ryczenie żubrów daleko się niesie.
Jest zima, więc kulig być musi,
Wiatr na twarzy i dźwięk dzwonków mnie kusi.

Gdy już wrócimy do hotelu – czas na ucztę dla ciała,
Odpoczynkowi w SPA poddaję się cała.
Masaż, zabiegi i czas się zatrzymuje,
Każdą komórką relaks prawdziwy czuję.

W tym czasie dzieci na kulkach wariują,
Nuda i szara codzienność wnet ulatują.
O feriach w Hotelu Białowieskim marzę,
Czy będą mi dane? To się okaże!

 

Od dziecka marzyłam żeby pojechać w góry.Obiecywał mi zawsze to mój brat.Denerował się jak mówiłam żę nie lubie oscypków, mówił wtedy że nie mogę tak mówić skoro nigdy nie próbowałam prawdziych góralskich oscypków.Dziś mam 40 lat zwiedziłam troche świata, ale w górach nigdy nie byłam.Nawet zdążyłam polubić oscypki,a mój brat nadal mnie tam nie zabrał.

kto inny chce spełnić moje marzenie ?Skoro nawet mój brat tego nie zrobił.

Moje wymarzone ferie to te spędzone z Drugą Połówką!

Zawodowo prowadzimy intensywny tryb życia, mając mało czasu dla Siebie i na odpoczynek..Kochamy podróże, góry i aktywnie spędzany czas. Zaraziłam Swojego Chłopaka robieniem zdjęć i teraz czas mija Nam na wygłupach i rywalizacji kto zrobi ładniejsze zdjęcie. Hotel w samym środku Puszczy to idealne dla Nas miejsce by znaleźć tam ciszę, spokój, nacieszyć się sobą, ale też istny raj dla fotomaniaków! Uwielbiamy wstawać na wschody słońca, a zimowa Puszcza oświetlona blaskiem księżyca, pierwszymi promieniami słońca i poranną mgłą...to spełnienie marzeń! Weekend w objęciach Tego Jedynego spędzony Razem na łonie natury, z aparatem w ręku to idealna definicja odpoczynku!

hmmm ferie moze to banał ale jesli byłaby taka możliwosc na pewno chcialabym je spedzic z mezem i corka.Ja cieszyla bym sie ze dziecko sie dobrze bawi wystarczyl by mi usmiech na jej twarzy i zadowolenie ze moglaby spedzic czas w tak pieknym miejscu jaak hotel "Białowieski"u nas niestety śniegu brak wiec nawet sanek nie ma jak użyc:-( Byłby to wspaniały prezent pobytu nie dla mnie, nie dla męza ale dla mojej córeczki

Świt za oknem.

Sen STOP.

Podróż START.

Podejmujemy białowieskiej krainy trop.

NATURA, PIĘKNO, ZEW NARCIARZA  I SANECZKARZA WOŁA.

Kilometry śniegu, przepiękna przestrzeń dookoła.

Narty za sankami.

Sanki za nartami.

Drzewa, dachy - w białym puchu wszystko.

Urlop w śnieżnej Białowieży to dla takich miłośników ciszy, śniegu i przestrzeni (jak my!) wymarzone towarzystwo!

Choć moja metryczka wskazuje co innego, są chwile, że czuję się jakbym urodziła się w epoce dinozaurów. Dla moich dzieci Święta Bożego Narodzenia bez śniegu to norma, dla mnie anomalia. Wciąż nie mogę się pogodzić z takim stanem rzeczy, bo spacer w pierwszy dzień Świat bez śniegu skrzypiącego pod nogami zdecydowanie traci swój urok. Żyjemy w czasach gdzie wszystko musi być kreatywne, przygotowane pod okiem specjalistów. Gdy opowiadam moim dzieciom o zimach mojego dzieciństwa widzę zdziwione oczy wielkości pięciozłotówki i niedowierzające kiwiące głowy. Gdy ja byłam dzieckiem śniegu było zawsze co niemiara! Nigdy nie zaskoczył drogowców a mróz -10C na nikim nie robił wrażenia. Na ferie jeździłam do babci w góry w Beskid Żywiecki. Nikt nie słyszał o bieliźnie termicznej! Zakładało się długie bawełniane koszulki, ciepłe rajstopy, nieprzemakalne spodnie na szelkach, puchową kurtkę i ziuuuuu na śnieg! Nikt nie smarował twarzy kremem z filtrem i bez wody, do wszystkiego służył uniwersalny krem w niebieskim opakowaniu i było świetnie! Narty otrzymałam po starszym bracie - nikt nie sprawdzał zapięć, nie dopasowywał rozmiaru do wagi i wzrostu, pasowały na moją stopę więc jeździłam! Nie miałam instruktora narciarskiego - moim nauczycielem były błędy, które popełniałam i które odczułam na własnej pupie. :) W dzisiejszych czasach stok musi być odpowiednio przygotowany, naśnieżony, ubity. Gdy byłam dzieckiem moje ratrakowanie stoku wyglądało tak, że od góry do dołu przechodziłam narta obok narty w poprzek stoku, by ubić śnieg. Praca była żmudna ale warta zachodu! :) Zjeżdżałam aż siniały mi usta, wołana trzysta czterdziesty ósmy raz przez babcię na kolację - dopiero wtedy wracałam do domu. Cudowny czas beztroski, dzięcięcej radości i przekraczania własnych granic. I tak właśnie chciałabym spędzić wymarzone ferie - a ich wiodącym hasłem byłoby "Nic nie muszę - wszystko mogę!" Bez wszechogarniającej presji bycia perfekcyjnym w każdej dziedzinie. Ehhh rozmarzyłam się! :)

Jak spędzę moje wymarzone  ferie zimowe ... każdy dzień zacznę do śniadania, stół szwedzki ugina się od samego rana. Śniadanie skończone, skoczymy na basen, w ciepłej wodzie się popławimy z dobrodziejstwa sauny skorzystamy, o dzieci się martwić nie będziemy  nauka  pływania jest dla nich. Pływanie skończone na narty idziemy, biegówki dla nas są stworzone, szosować po puszczy będziemy może żubra, gdzieś wypatrzymy. Mikroklimat tu wspaniały, zmęczenia nie czujemy wcale. Później na kawę pójdziemy, a dzieci na zjęcia wyślemy, na pewno odpoczniemy. Z masażu cała rodzina skorzystać może, słodki masaż czekoladą chłopcom spodobać się może. Atarkcji tu co nie miara, już doczekać się nie mogę, kiedy na kolację zejdziemy i w kameralnym zagajniku spróbujemy pyszności bez liku. Obsługa miła uśmiechem gości czaruje to raj na ziemi, oaza spokoju.

Jak, więc spędzę moje wymarzone ferie... w Hotelu „Białowieski”***

Wersja do posłuchania: https://drive.google.com/open?id=0B1XiU4Bdc_EsRkp5OWZRSkJienM 

i do czytania:

A mi się marzy, by się w środku zimy poczuć jak na plaży.

Właśnie teraz, gdy sroga zima swe podrygi w całym kraju zaczyna.
 

Chcę nie sprzątać, nie pędzić nigdzie, nie gotować,

Tylko czytać, pyszności kosztować, tym co lubię się delektować.
 

Na relaksie zupełnym pozostać kilka dni,

O pracy w 100% zapomnieć - to właśnie mi się śni.
 

Naładować się energią, wyciszyć i wyluzować

Tak cudownie wypocząć by do lata uśmiech zachować!
 

Moje dwa brzdące podobnie jak ja,

zamiast mrozu wolą basen i przytulne SPA.
 

Uwielbiają korzystać z hotelowych atrakcji

Kuszą ich hotelowe przysmaki,

bo jedząc obiad,
zaczynają mówić o kolacji.

Białowieżę znamy jak na razie tylko z opowieści,

Jak cudowne to musi być miejsce w naszych głowach się nie mieści.
 

Hotel Białowieski po sąsiedzku z żubrami

i piękno polskiej przyrody już jesteśmy tam myślami.
 

Spakujemy kąpielówki i na kulig ciepłe gacie,

Dobry humor zabierzemy po nim nas poznacie.
 

A gdy tata-mąż się dowie, gdzie nas zawieźć ma,

Oczy zrobi wielkie, gdy usłyszy „Tam jest SPA!”
 

A zdziwienie go opuści, kiedy z łezką w oku

Pożegnamy się z wdzięcznością i do następnego roku!

Wymarzone ferie z przyjaciółmi bym spędziła,

W śnieżkową wojnę bym się z nimi zabawiła,

Na kulig razem byśmy się wybrali,

Niektórzy z sanek by pospadali,

I leżąc w śniegu aniołki by robili,

Dopóki wstać by im nie pomogli przyjaciele mili.

Potem byśmy ulepili razem bałwana,

A na koniec przy ognisku tańczyli do białego rana!

Tak by mijały miłe ferii dni,

Dzieciństwa chwile przypominając mi.

Moje wymarzone FERIE? Walczą we mnie dwa stworzenia:
LENIWIEC, co błogi spokój i wypoczynek docenia
oraz SURYKATKA, która lubi aktywne zwiedzanie,
szaleństwa, biegi, zabawy i z towarzyszami taniec... :D

LENIWIEC marzy, by w ferie wyciągnąć się pod kocykiem,
rozgrzać łapki przy kominku i tam snuć fantazje dzikie
o wyspaniu się nareszcie, o leżeniu, o lekturze -
bo  takie rozkosze leżą własnie w leniwca naturze...

Niech ktoś zrobi mi śniadanie, obiad, niech nie muszę zmywać,
sprzątać, prać ani odśnieżać: oto jest rozkosz prawdziwa!
Bez wysiłku chociaż tydzień, za to z sauną i basenem - 
takie ferie to by były dla LENIWCA fenomenem!

Za to SURYKATKA... Oj, ta bestia mała ciągle w ruchu -
marzy zatem o spacerach, spalaniu fałdek na brzuchu,
o pływaniu, poznawaniu okolicy ciągle nowej,
o aktywnym wypoczynku - to jej wciąż wypełnia głowę!

Bez wysypiania się, bo to tylko marnowanie czasu,
za to z sankami, łyżwami oraz spacerem do lasu,
figlami w wodzie, fitnessem i przebieżką przed śniadaniem -
oto SURYKATKI ferie wymarzone - w pięknym planie! :D

I tak się we mnie jednoczą te dwie bestyjki łakome
wrażeń, raz przeważa w jedną, a raz znowu w drugą stronę
moja natura... Wiem jedno - HOTEL "BIAŁOWIESKI" może
pogodzić swoją ofertą oba te stworzenia boże,

bo w nim i LENIWIEC znajdzie przyjemności całą rzeszę,
i SURYKATKA - rozrywki. Toteż z deklaracją śpieszę,
że marzę, by moim bestiom i rodzinie mnóstwo przeżyć
w wymarzone ferie fundnąć właśnie tam - w cudnej Białowieży! 

Moje wymaarzone ferie zimowe...

1. wyłączę telefon

2. nie będę miała dostępu do komputera/ internetu

3. spędzę kilka dni tylko z moim ukochanym, będziemy w 100% skupieni na sobie

4. jesli miałabym dostep do bassenu to może wreszcie nauczyłabym się pływać?

5. może wreszcie przeczytałabym zaległą książkę - która kompletnie nic nie ma wspólnego z moją pracą i jest odmóżdżaczem?

6. mogłabym cały dzień rozkoszować się pysznym jedzeniem bez stresu?

7. mogłabym cały dzień chodzić w sszlafroku?

8. mogłabym na nowo zakochać się w moim facecie spędzając z nim cały dzień i słuchając jego historii, pozwalając się miziać po głowie

9. mogłabym chodzić po pokoju nago i śpiewać kawałki Madonny.

10. mogłabym nic nie musieć.

W 10 punktach spisałam moje wymarzone ferie. Naprawdę wymarzone. Może być śnieg, albo może go nie być. Najważniejsze to na nowo odnaleść siebie, mieć dla siebie czas i na nowo poczuć te motyle w brzuchu ponownie. Nie dajmy się rutynie! :)