Pracująca mama, a wychowanie dziecka i czas z nim spędzany... - Forum

ja juz sama nie wiem co mam zrobic

Dasz radę Marta! narazie nie rezygnuj!!! Może kogoś znajdziesz! Może mama Agatki? Może jakaś kobietka starsza na osiedlu chce dorobić?

Ja wróciłam do pracy jak Ola miała roczek. Dużo rozumiała, chętnie zostawała z kimkolwiek. Ale pracowałam przy obsłudze klienta i niestety nie tylko klienci przynosili grypy, katary ale i wspólpracownicy zachowywali się mega nieodpowiedizlanie. Młoda cały czas chorowała, być może to jednak byl dla niej stres i z tego powodu także miała obniżoną odporność, trudno stwierdzić. Z bólem serca szłam do pracy po małym kawalku wychowawczego ale i z bólem po 3 miesiącach z tej pracy rezygnowałam wracając na wychowawczy.

Ale pomimo wielkiego głodu pracy, bywania poza domem, robienia czegoś jak widzę ile moja córka jest w stanie powiedzieć, jak wszystko rozumie, jak się szybko uczy i jak pomimo swojego wieku dogaduje się z 3 latkami i wspólnie się bawi wiem, że rozwija sie szybko, jest pewna siebie bo jest kochana i akceptowana, ma wielkie poczucie bezpieczenstwa, nie świruje w miejscach publicznych - jasne bywa niegrzeczna ale w domu, te prezenty zostawia rodzicom - natomiast nie ma potrzeby zwracania na siebie uwagi poza domem.

Dodam, że chodzi na zajęcia dla maluchów, ma kontakt z innymi dziećmi.

Ale czy to zasługa tego, że siedzi ze mną w domu, nie wiem - jak czasem brakuje mi sił to wmawiam sobie że tak własnie jest :)

Uważam jednak, że nie każda matka tak musi, to jak kilka innych kwestii jest sprawą indywidualną.

Ja uważam, że robię to co powinnam, i że jest to najlepsze rozwiązanie dla mojego dziecka. Dodam, ze sama też porpacowuję - jak mała śpi czy popołudniami jak wraca tata, ale raczej po to, ażeby z mózgu nie zrobiła mi się kaszka manna ;)

ale wiecej niz poł mojej pensji dla opiekunki. troche mi nie reke

Ja wiem, jak to jest... Ale może kogoś znajdziesz  za mniejszą cenę? Jakaś emerytowana babcia? Albo młoda dziewczyna co chce dorobić? Marta szukaj!!! szkoda rezygn0ować z nowopojętej pracy!!! Walcz kobieto! Może jakaś uczennica na studiach zaocznych?

zobaczymy. narazie od poniedziałku do ptrzedszkola Jowka a ja do pracy ale nie wiem na jaka zmiane

Będzie dobrze!! Musi być!!!

Uważam, że jeśli kobieta ma taka potrzebę, żeby odpocząć od rutynowych obowiązków domowych, to powinna to zrobić! - stwierdza stanowczo. - Po tych dwóch dniach wróciłam z taką energią, że nabrałam podwójnego zapału do moich zadań, dlatego radzę wszystkim mamom, żeby słuchały samych siebie, a nie innych. Powtórzę, może już slogan, że jeśli matka jest szczęśliwa, to i dziecko będzie szczęśliwe, nie należy robić wszystkiego na siłę, bo tak wypada, bo takie normy zachowań są akceptowane przez otoczenie. Matki muszą też mieć czas tylko dla siebie!

{wymoderowano}

Ja nie miałam wyboru, musiałam wrócić do pracy, bo głownie to ja utrzymywałam dom (stała praca w szkole). Mateusz urodził się 4.czerwca co było plusem, bo poza 3 mc macierzyńskim, który przypadł częściowo w wakacje, miałam przedłużony o 6 tyg. urlopu. W sumie po 4,5miesiącu "poszliśmy" do pracy. Syna zaprowadzałam do opiekunki. Miał tam bardzo dobrze, dużo się nauczył. Pani nauczyła go jeść "normalne" obiadki. Niestety zmieniła miejsce zamieszkania. W następnym roku szkolnym ja do pracy, Mateusz do żłobka (na szczęście wtedy jeszcze istniało, teraz nie). Do domu wracaliśmy o 15.00 (jako bibliotekarka szkolna miałam 30godz/tyg.i kończyłam o 14.00). W domu już poświęcałam swój czas synowi (zabawa, spacery). Po dobranocce o 19.00 szedł spać, wtedy ja zajmowałam się domem, gotowaniem itd. Mąż pracował na zmiany (dopóki nie przeszedł na rentę) i pomagał w domu, ogrodzie, zajmował się moim ojcem itp. 
Pewnie nie każda mama ma taki unormowany czas pracy, ale myślę, ze można tak się zorganizować aby dziecko nie odczuło braku kontaktu. Myślę, że mnie się udało.  

Super że się udało. Czasem obserwuję i przeraża mnie to że takie małe dzieci trzeba oddać na 8-9 godzin dziennie, bo nie ma innego wyjścia. A jeśli ktoś ma jeszcze dalej do pracy to nawet i dłużej.. A w domu też trzeba zrobi, przygotować wszystko na kolejny dzień.. kiedy ten czas z dzieckiem.. wychodzi minimalnie..

Właśnie mam już depresję myśląc o tym. W styczniu kończy mi się macierzyńskie i zastanawiam się co robić. Czy iść na wychowawcze czy może zostać z synkiem w domu. Ogólnie to jakbym miała wrócić do pracy to nie mam z kim zostawić syna a praca naprzemienna z partnerem nie wiem czy się uda bo w naszej pracy różnie to bywa z godzinami i nadgodzinami czasami "obowiazkowymi". Do żłobka nie chce za bardzo dać małego. Boję się jak będzie traktowany zresztą mój synek ma tyle energii, że potrzebuję dużo uwagi, wszędzie go pełno i nie wiem czy dadzą radę hehe. Obcej osobie to już napewno nie dam go pod opiekę. Jest za mały. A rodzina pracuje. 

Więc chyba zostane w domu i będę się nim opiekować myślę że są plusy tego. Ale jeśli jakaś mama ma możliwość i chęci powrotu do pracy to nie widzę nic przeciwko. To że matka pracuję to nie znaczy, że dziecko jest gorzej wychowane. Tak jak przed chwila odpisywalam na inny wątek. Ktoś z góry ustalił zasady, że matka powinna opiekowac się dzieckiem bo pracując zle go wychowuje. Bzdura totalna. Słuchajcie własnego sumienia,  same wiecie co jest dla waszych dzieci dobre a co nie i napewno wychowacie je dobrze i po swojemu. Krytykę wypuszczajcie szybko drugim uchem :-)

Marietteczka, jeżeli nie jesteś przekonana do oddania dziecka to lepiej zostać w domu. Tymbardziej, że przez rok możesz otrzymywać 1000zł + oszczędność na żłobku to prawie najniższa wypłata.
Ja jednak uwazam, że żłobek i przedszkole to "szkoła życia" dla malucha. Na pewno nie dzieje się mu krzywda, "uspołecznia się" (nawet maluch ma kontakt z kolegami). Wychowawczynie potrafią poskromić "niegrzeczność". Również, za 3 lata bezstresowe przejście do przedszkola.  A jaka radość, gdy mama przychodzi odebrać (chociaż mój syn często miał pretensję, że JUŻ przyszłam, po podwieczorku o 14.00). Gdy  mówił, to po drodze do domu buzia mu się nie zamykała,opowiadał wszystko co się wydarzyło. W domu miałam ze 2 godz. wolne, bo z przyjemnością zajmował się swoimi zabawkami. Jednak gdy chciał pobawić się z nami, "rzucaliśmy" wszystko i się zabawialiśmy. Jak wspomniałam, do 20.00 dziecko już spało.

Do przedszkola właśnie jakoś nie mam zastrzeżeń - bo dziecko starsze, powoli zaczyna się usamodzielniać, uczyć już jest mądrzejsze i właśnie fajnie jak może już przebywać wśród rówieśników :) 
tylko jakoś te żłobki mnie przerażają - syn dopiero raczkuję uczy się chodzić wszystko go interesuję - ja czasami za nim nie nadążam i boję się, że tam nie będą mieli tyle uwagi dla Niego co ja w domu :) bo wokół jeszcze będą inne dzieci :)

a jeśli chodzi o finanse - to mnie właśnie też przerażało - bo wypłata odejdzei - i ja narazie tylko wiem o tym, że można uzyskać 400 zł wychowawczego . 
ale 1000 zł - o czym nie wiem ? Bo dobrze by było mieć więcej informacji :)
 

Dokładnie nie wiem, bo mnie to nie interesuje, ale słyszałam, że do ukończenia 1 roku się należy, nawet jak urodzone w 2015r. Bratanica niestety ma dziecko, które w grudniu miało rok i ...przepadło. Musisz się dowiedzić jak to jest!

Wpisz w google >1000 na dziecko<. Tu jeden z artykułów: http://smakimacierzynstwa.pl/1000-zl-na-dziecko-od-stycznia-2016/

Dzięki wielkie :) zaraz poczytam :)