zaniedbanie lekarskie... gdy umiera dziecko - Forum

Przerażające... co do paragrafów to mogłaby się wypowiedzieć nasza pani prawnik.

Szok! :(

W takich sytuacjach nie warto walczyć samemu - trzeba się skontaktować z Rzecznikiem Praw Pacjenta lub Stowarzyszeniem Primum Non Nocere - pomogą, odradzą, podpowiedzą.

Po tragedii trzeba walczyć. To też jest straszne. I okropne. I walka długo trwa.

Zastanawiam się, czy ci ludzie mają wyrzuty sumienia.

Makabryczne. Dopiero czytając/słysząc takie opowieści przekonuję się, jak wielkie szczęście miałam mogąc urodzić bez komplikacji 2 zdrowe córeczki. Bardzo współczuję tej kobiecie i wszystkim innym w podobnych sytuacjach :( Szpilate nakręcają jedynie te pozytywne statystyki a o takich przypadkach się nie mówi zbyt głośno, lub korzystając z tego, że pacjentka jest w szoku - fałszuje się lub "lekko naciąga" dokumentację... Każdy chroni własny tyłek i tyle. Przykre jest, że personel medyczny jest często tak obojętny i wykazuje się brakiem odruchów ludzkich!!! Przecież to powinna być praca z powołaniem! Będąc w ciąży czytałam na forach różne dramatyczne historie pacjentek... Płakałam przy nich jak bóbr. Najbardziej zapadła mi w pamięć historia kobiety, która zaniepokojona brakiem ruchów dziecka w 7 miesiącu udała się do szpitala, gdzie po badaniu USG oschle powiedziano jej, że dziecko po prostu umarło. Potem opisywała horror - poród. Podłączona do kroplówki na wywołanie akcji porodowej rodziła w pustej sali kilka godzin. Raz na jakiś czas zaglądała do niej położna. Gdy urodziła, położna przyszłą, odcięła pępowinę, owinęła dziecko w worek i wyniosła zostawiając kobietę samą. Wróciła po jakimś czasie tylko po to, by zabrać łożysko i przewieźć pacjentkę do innej sali...

Tragedia :(

Podejscie do pacjentek jest straszne. Moja kolezanka tez miała taki przypadek. Urodziła synka ale okazalo sie ze ma guza. Bez zadnego wsparcia ani psychologa ani rodziny została powiadomiona o tym fakcie . Była z innymi kobietami na sali poporodowej i podeszła do niej pielęgniarka sucho oznajmiając ze ma sie przygotowac na najgorsze. Czasem mam wrazenie ze w szpitalach pracują jakies cyborgi a nie ludzie z "sercem". A synek kolezanki ma 10 lat w tej chwili :) rozwija sie dobrze tylko co jakiś czas muszą z nim jezdzic na kontrolę.

Ja nie jestem za "amerykanizacją" stylu życia w Polsce, ale bardzo podoba mi się fakt, że w USA, prawie każdy ma swojego prawnika i w razie problemów, poszkodowanego ma kto reprezentować. Także wśród lekarzy jest większa obawa, że w razie komplikacji, zostanie oskarżony o zaniedbania czy śmierć.
A w Polsce lekarz nie obawia się niczego, bo zazwyczaj zawsze wychodzi z "opresji" obronną ręką.

No i amerykańskie prawo jakoś tak inaczej ustawione pod tym względem.

NIe tylko amerykańskie... Leżałam w kilku szpitalach na Dalekim Wschodzie. Nie zawsze wyposażonych w najnowocześniejszą aparaturę, ale we wszystkich bez wyjątku czuło się, że chory człowiek wymaga specjalnej opieki i szczególnego traktowania. Przenigdy nie byłam pozostawiona sama! W Polsce, gdy po utracie przytomności karetka zawiozła mnie do warszawskiego szpitala, czekałam siedząc (sama!) na korytarzu przez półtorej godziny. Na lekarza, który wypisał mi jedynie skierowanie na tomograf. Na który nadal czekam.

A poród to przecież takie ważne wydarzenie, tak wrażliwe, tak wymagające troski, opieki, uwagi! Przecież to właśnie ze względu na wagę wydarzenia odbywa się ono w szpitalu! Nie odpuszczać tym, którzy tego nie rozumieją!

Straszna historia:( Aż mam ciarki jak pomyślę o tym...

I jeszcze odpowiedź jednej użytkowniczki: "

  "

Lekarze nie reagowali na spadki tętna u dziecka! W moim szpitalu jak tylko raz ktg zawyło przy spadku tętna pacjentka była za 5 min przewożona na salę operacyjną na CC.

Jak ona nie zawalczy to kto? Mogła mieć zdrowe dziecko, a niestety przez bezduszny personel straciła swój jedyny skarb, straszne to:( Aż mi się płakać chce:(

Moim zdaniem tą historią powinny zająć się media, oni najprędzej dowiodą prawdy..

dla mnie utrata dziecka to coś niewyobrażalnego...