Co mam zrobić

Zrezygnuj z kochanka i walcz o rodzinę. Moze bedzie Ci ciężko. Ale tak bedzie teraz. Potem zapomnisz o nim. Masz dzieci, męża...Masz o co walczyć. Jak mąz zobaczy,  ze Ty się starasz, to moze i On będzie miał chęć walczyć.

No ale czego ty chcesz?  Zadaj sobie to pytanie.

Czego chcę... dobre pytanie. Chcę aby moje dzieci były szczęśliwe i ja też chcę być szczęśliwą. Nie jestem egoistką, po prostu wiem że kilka lat mojego życia zmarnowałam.   Z jednej strony jest mąż- stabilność a zarazem rutyna po drugiej stronie Marcin, a z nim kojarzą mi się najlepsze chwile, dał mi chęć do walki o swoje życie. To dzięki niemu otworzyłam oczy i uwierzyłam w siebie. Z zakukanej kobiety stałam się kobietą odważną.

Nie wiem czy ktoś jest w stanie mnie zrozumieć...

Czuję że jestem zła bo nie potrafię zerwać z nim kontaktu, a serce boli jak pomyślę że to miałby być koniec.

Rozwodu nie chcę bo dzieci na tym ucierpią- teraz pewnie spotka mnie za to lincz słowny

Jedno wiem na pewno że gdybym wiedziała jak to wszystko się rozwinie dla swojego dobra poszłabym w drugą stronę ale czasu nie cofnę

Wiem, że sama muszę się z tym uporać, podjąć decyzję ale dobrze robi takie "wyżalenie"

Drogi Anonimie swoim postępowaniem unieszczęśliwiasz dwie rodziny. Sama piszesz, że rozwodu nie chcesz - to o co Ci chodzi?

Kobieto zejdż na ziemię i zawalcz o swoje małżeństwo.

To jestem teraz tego zdania co Sonia. Tyle,ze pamiętaj,ze trudno będzie i czasem będziesz chciała się poddać. W tedy zadaj znowu sobie pytanie: Czego ja chce?

Jeśli sie zmieniłaś to mąż tez to pewnie widzi. I na pewno jest a tyle inteligentny,ze nie będzie tego przypisywał poradnikowi z Empiku. Jedno jest pewne musisz wiedzieć czego chcesz by sie nie szamotać.

Być może zostanę zakrzyczana, ale napiszę co mi się rzuca w oczy.

Wiesz co... ja myślę, że Ty czułaś że pójdzie w tym kierunku.

Nie wiem czy świadomie czy tylko podświadomie, ale z tego co piszesz to nie chciało Ci się ratować małżeństwa i brzydko ale dobitnie mówiąc poszłaś szybko na łatwiznę, całkiem niepokolei (bo wchodzenie na czat to jeszcze może być jakaś forma rozrywki, ale numery telefonów, spotkania - to już oczywista sprawa a Ty nie jesteś nastolatka). Bo "nowego" życia nikt by Ci nie zabronił, gdybyś wcześniej spróbowała podjąć pracę nad małżeństwem. Takie zawirowania, zgrzyty, niedomówienia zdarzają się o wiele częściej niż myślisz w niejednym związku, ale to nie powód by nie pracować nad nim. Chyba że okres czasu takiego marazmu w związku jest długi bez konkretnych zmian to wtedy rzeczywiście lepiej odpuścić.

Pisząc że uważasz iż jesteś zła, że serce boli nie sądzisz że to wymówka od działania.

Na koniec - moim zdaniem jeśli chcesz gotowej odpowiedzi na pytanie " co zrobić? " to tak jak podpowiadają dziewczyny - zawalcz o małżeństwo z pełną świadomością o co walczysz a przy okazji zawalcz o siebie, bo za chwilę już za sekundę tak się pogubisz że złamiesz życie o wiele wiele większej ilości osób niż myślisz, bo to już nie chodzi tylko o Ciebie, prawda?

Ja mam wrażenie, że podoba Ci się życie na krawędzi. Dlaczego tak myślę? Otóż dlatego, że w ogóle nie próbujesz wyjść z tej sytuacji. Życie w kłamstwie niesie za sobą poważne konsekwencje, które prędzej czy później będziesz musiała ponieść. Z takich sytuacji nie da się wyjść obronną ręką. Zawsze ktoś ucierpi. Musisz sobie przemyśleć to wszystko, ustalić priorytety i dokonać takiego wyboru, aby tych "ofiar" było jak najmniej.

Żyjąc z innymi ludźmi jesteśmy poniekąd odpowiedzialni również za ich życie, nasze decyzje mogą wpływać, czy nawet kształtować życie innych. Pomyśl o tym przy podejmowaniu decyzji.

Zagubiona Magdo!!!

Nie będzie linczu. Ale chciałabym pomóc Tobie wyjść z honorem ( tak z honorem kobiety) z tej zagmatwanej przez Ciebie sytuacji. 

Twoja sytuacja "z przed zdradą "niczym nie różniła się od sytuacji większości kobiet. Po kilku latach "żonowania i matkowania" każda z nas ma dość i chce odskoczni.  Niektóre tak jak Ty znalazły sposób najłatwiejszy. Romans.

W małżeństwie nie oczekujmy samych wzniosłych i radosnych chwil. I nie składajmy winy za niepowodzenia  na różne temperamenty. To właśnie te różne temperamenty pozwalają na długowieczne małżeństwa. To w takich małżeństwach nie ma nudy. 

Nie ma małżeństw idealnych!!! No, chyba w opowiadaniach" przyjaciółek". 

Radzę Tobie zerwać tę internetową znajomość. I lekko ją potraktować. Było minęło. Ten Marcin na pewno Tobie nie mówił prawdy. Wszyscy zdradzający mężczyźni są odrzuceni przez żony, które ich nie rozumieją. 

Dla dobra sprawy nie mów o tym romansie mężowi. a już nigdy, powtarzam nigdy koleżankom i przyjaciółkom.

Zajmij się domem i dziećmi a jak ochłoniesz mężem i sobą. 

Wiem, wiem piszę jak przedpotopowa ciotka klotka. Ale czasy zmieniają się a nasz babski stosunek do męża , rodziny i tak pozostaje bez zmian. Chcemy utrzymać rodzinę , kochamy dzieci a po wielu latach gdy dzieci wylecą z gniazda, stwierdzamy, że bardzo kochamy swojego męża. 

I u Ciebie też tak będzie. A zauroczenie Marcinem minie tak szybko jak przyszło. 

I tego najbardziej Tobie życzę!!!

Muszę przyznać że w Waszych wypowiedziach jest dużo racji.

Artika - gdy okazało się że znamy się od dawna, podświadomie pomyślałam, że spotykając się z nim może coś  z tego wyniknąć ale nie wierzyłam w to że tak dlaeko jestem w stanie zabrnąć.

Jaśmina - fakt podoba mi się życie na krawędzi, dlaczego? Dlatego, że gdy jestem z nim czuję się tak jakby nie istniały problemy, wtedy liczy się ta chwila i nic więcej.  Po powrocie do domu znowu staję się sprzataczką, kelnerką, kucharką, opiekunką i nic poza tym.

Sylwiaws - mąż jest inteligentny na tyle żeby odnosić sukcesy w zawodzie ,nic poza tym. Nie wiem, może po prostu nie chce zauważyć tego że ja się zmieniłam.

Dzisiaj zrobiłam krok do przodu aby zakończyć destrukcyjne relacje z M. Wcale nie jest/ nie będzie to proste. On twierdzi, że nie wyobraża sobie tego, że tak po prostu to ma się skończyć.

Kazda z nas tak ma. Jak jest rodzina, dzieci, to są obowiązki, trzeba prać, gotować sprzątać ITD.... tak jest w zyciu. Nie zmienisz tego, ale mozesz bardziej zaangażować rodzinę w to, aby Ci pomagała.

dzieciaków raczej nie zaangażuję bo są jeszcze małe a męża wcale siedzi albo w pracy a po pracy też w pracy- tak nie pomyliłam się  tak jest

Ale jak mąż wraca, to Ty wtedy mozesz zaprosić koleżankę na kawkę, bądź iść do kosmetyczki... Musisz przecież mieć chwilkę dla siebie!!!