agresja u dziecka - Forum

A probowalas rozmawiac z synem? Wytlumacz, ze sprawia Ci bol, gdy kopie, czy Cie bije. Spokojnie Mu wytlumacz, ze Jego zachowanie Cie rani, i tym sposobem i tak nic nie wywalczy. Postaraj sie tez chwalic dobre zachowanie. 

Moze syn ma jakies problemy w szkole i tak odreagowuje w domu? 

Ja bym poszła na zwykły spacer z dzieckiem.. bez zakupów i pędu a tak na spokojne spędzenie czasu z dzieckiem i na rozmowę. Bo to chyba tego nam brakuje w dzisiejszych zabieganych czasach. Może dziecko ma jakiś problem, może potrzebuje Twojej bliskości i uwagi a takim zachowanie próbuje zwrócić na siebie uwagę. Może to ostatni moment by zbliżyć się ze swoim dzieckiem, za chwile to nie zdanie rodzica będzie się liczyć a rówieśników

Witam,

myślę, że dobrym sposobem na rozwiązanie tej sytuacji, jest zawarcie z synem kontaktu. Aby dziecko zdawało sobie sprawę z powagi sytuacji, proponuję zawarcie kontraktu w sposób formalny. Ustalenia należy napisać w przystępny dla dziecka sposób np:

1. Mama kupi mi zabawkę, tylko raz w tygodniu,

2. Mama kupi mi zabawkę raz w tygodniu, pod warunkiem, że będę grzeczny,

Kontrakt należy spokojnym i opanowanym głosem, przeczytać i omówić z dzieckiem. Proszę nie zapomnieć o podpisach. Jeżeli dziecko nie potrafi pisać - podpis może być w postaci pieczątki, naklejki itp. Proszę pamiętać, aby podpisany kontakt mieć zawsze przy sobie podczas np. wyjść do sklepu, aby w razie potrzeby przypomnieć swojemu dziecku o zawartej umowie.  Życzę powodzenia !

Pozdrawiam,

A. 

Bardzo ciekawy sposób. Choc w chwilach frustracji może być podarty.. Jedno trzeba pamiętać by byc zawsze konsekwentnym, nie ustępowac pod rzadnym pozorem

Idź z nim do dobrago psychologa. Nie wygląda gto za ciekawie 

Też tak mi się wydaje. To nie jest 2-3 letnie dziecko. Albo do tej pory wszystkie jego zachcianki były spełniane albo rzeczywiście potrzebny psycholog. Jeżeli 8 letnie dziecko nie rozumie co jest dobre a co złe to coś jest nie tak. Wydaje mi się, że to ostatni moment na zmianę zachowanie. Z wiekiem będzie coraz gorzej. 

Generlanie masz dwie drogi. Pierwsza to szukanie przyczyn. Być może agresja jest wynikiem nierównowagi hormonalej. Być może to kwestia Pani niekonsekwencji we wcześniejszym wychowaniu.

A druga droga to skupienie się na wywołaniu zachowania akceptowanego społecznie. Tę drogę zaproponował kolega parę postów wcześniej.

Jak już ktoś wspominał, może to być próba zwrócenia na siebie uwagi, chociaż z drugiej strony chłopiec ma 8 lat i takie formy zachowania są bliższe młodszym dzieciom. Przeanalizuj spokojnie, czy Twoje dziecko może odczuwać brak zainteresowania z Twojej/rodziny strony.

Znam przypadek podobnie zachowującego się siedmiolatka. Zastanów się nad wizytą u psychologa, przyczyny mogą być bardzo prozaiczne, choć niewidoczne dla dorosłego, ale może być to także coś poważniejszego.

Przyczyn  agresywnego zachowania może być bardzo wiele -  od braku wytyczania granic , kiedy syn zaczynał przejawiać agresywne zachowania(ale nie zwracano na nie uwagi ze względu na to, że był młodszy) po poważne problemy w rodzinie , szkole. Przyczyną mogą być gry komputerowe , telewizja, błędy wychowawcze - nie tylko brak uwagi ze strony rodziców,, ale nadmierna troska o dziecko i przesadne chronienie go przed światem jest także szkodliwe. Przyczyn można też doszukiwać się w szkole, grupie rówieśniczej. Trzeba dziecko obserwować , rozmawiać z nim lub zgłosić się do specjalisty - psychologa, pedagoga.

Szanowna Pani

   Jeżeli dziecko zaczyna zachowywać się agresywnie, należy jak najszybciej poszukać źródła takiego zachowania. Istnieje wiele czynników wywołujących agresywne zachowania u dzieci, czasami ma to związek z jedną z najważniejszych relacji, czyli rodzica z dzieckiem, czasami chodzi o relacje w grupie rówieśniczej albo nieradzenie sobie z problemami. Musimy pamiętać o tym, że dziecko jest doskonałym obserwatorem i czasami jego negatywne odczucia, związane z  jakąś sytuacją mogą przejawiać się właśnie agresją. Może w ostatnim czasie chłopiec poczuł się zraniony z jakiegoś powodu lub spotkał się z jakąś sytuacją stresową . Wybuchy agresji świadczą też o trudnościach, jakie ma dziecko w radzeniu sobie  z emocjami. Nie wykluczone, że po prostu czuje się odrzucone  z jakiegoś powodu i szuka w ten sposób zainteresowania swoją osobą Nie można wykluczyć również czynników biologicznych związanych z etapem rozwoju.
    Na takie zachowania oczywiście trzeba reagować stanowczo, ale z poszanowaniem emocji dziecka – trzeba pokazać, że się je dostrzega, rozmawiać o nich. Dziecko musi wiedzieć, że takim postępowaniem sprawia Pani przykrość. Brak reakcji będzie oznaczał większe przyzwolenie na takie zachowanie. Konieczne jest wypracowanie sobie jasnego i niezmiennego systemu zasad, konsekwencji i przywilejów. Dziecko powinno czuć, że jest dla rodziców ważne, że je kochają, liczą się z jego potrzebami  i opiniami, ale jednocześnie ma mieć świadomość, że rodzice sprawują nad nim nadzór, określają granice – również dotyczące tego, co można kupić. 
  Jest to bardzo delikatna sprawa i na pewno trzeba dużo rozmawiać z dzieckiem o jego uczuciach w różnych sytuacjach - szczególnie stresowych.
  Ja ze swojej strony zachęcam do zapoznania się z książką  „Złość i agresja u dzieci” Thomasa Berrego Brazeltona, Joshua D.Sparrowa, w której znajdzie Pani odpowiedź, jak radzić sobie z napadami gniewu. Pojawia się również wątek dotyczący rozpoznawania  i nazywania gniewu. Dziecko w tym wieku powinno nazywać i rozpoznawać swoje uczucia, ale też respektować ustalone zasady - jeśli ma z tym problem, rodzic powinien jak najszybciej pomóc mu to zrozumieć. W rozdziale III „Panowanie nad gniewem i agresją w codziennych sytuacjach”  na s.102 autorzy podpowiadają, jak pomóc dziecku opanować gniew , jakie powinno się wyznaczać granice oraz jak pomagać rozłoszczonemu dziecku w rozwiązywaniu problemów,  aby dziecko nauczyło się tego, co można zaakceptować i walki z tym, czego zaakceptować nie można.
   Mam nadzieję, że moja rada okaże się przydatna i pomoże Pani przezwyciężyć niepokojące zachowania chłopca.

Agresja Pani dziecka może mięc różne podłoże, np. jego zachcianki zawsze były spełniane, pozwalała Pani mu na wszystko czego oczekiwał w danym momencie i wiele innych czynników. Jeżeli chce Pani żeby chłopiec zmienił swoje zachowanie nieunikniona jest rozmowa, ale spokojna rozmowa, podczas której wytłumaczy Pani musicie porozmawiać na temat jego zachowania i ustalić zasady, których bedziecie przestrzegać podczas wspólnych wyjśc do sklepu, parku, rodziny, czy na plac zabaw itp. Zazwyczaj agresją dziecko chce zwrócić na siebie uwagę, pokazać rodzicowi, że jest ważne i potrzebuje uwagi. Zachęcam do przemyslenia, czy Pani dziecko mogło poczuć sie odrzucone, lub w jakiś sposób zaniedbane.

Ponadto polecam pani książkę pt."Kieszonkowy niezbędnik rodzica"  Gail Reichlin i Caroline Winkler. Porzadnik jest wydany w bardzo przystepnym jeżyku, który nie wymaga specjalistycznej wiedzy z karesu pedagogiki lub psychologii. Napisane w nim odpowiedzi na zadawane pytania tworzą konkretną całość, którą można zastosować w procesie wychowania. Poradnik może ułatwić Pani zrozumienie mechanizmów. które wzbrew pozorom stosują dzieci przeciwko dorosłym. Zawarta treść w poradniku przedstawia ważność komunikacji w rodzinie, pomoże zrozumieć jak budować zaufanie u dziecka, aby mówiło nam o swoich problemach, potrzebach.

Życzę przyjemnej lektury, jestem przekonana, że okaże się dla Pani pomocna.

Pozdrawiam.

Dzieci żyją w przekonaniu, że sa najważniejsze. Poniekąd to prawda, ale jeżeli będziemy o tym przypominać dziecku cały czas, będzie sobie rościło prawa do wszystkiego, a na wszelką odmowę będzie reagowało agresją.
Łatwiej radzić sobie z gniewem u mniejszych dzieci. Jednym ze sposobów uporania się z tym problemem jest muzyka. Ważne by w domu jak najczęściej grała muzyka, bo to uspokaja i zajmuje mysli dziecka. Czytałem o wykorzystaniu piosenek tego typu
https://www.youtube.com/watch?v=FSQyKRveNuU
Nie wiem jednak, czy ośmiolatek nie jest na to zbyt duży.

U nas nie jest aż tak źle, ale za mojej młodości wszyscy byliśmy w ryzach, a teraz ciężko porozmawiac z niektórymi nowo poznanymi dziećmi.  Może zabierz go na wizytę do dziecięcej pani psycholog? Może to to telewizja potęguje agresję? Sama już nie wiem, czytam teraz https://podpowiadamy.pl/agresja-u-dziecka-co-oznacza-i-jak-sobie-z-nia-radzic/ Naprawdę życzę cierpliwości i konsekwencji, bo bez tego dziecko będzie ciagle robić to co chce.

Moje dziecko też ma niezły temperament i też potrafi pokazać rogi. Sytuacje z gryzieniem,  co prawda się nie zdarzały, ale publiczne pokazywanie humorków, owszem.

Ośmiolatek to jest już całkiem duży człowiek i myślę, że można z nim wprost porozmawiać i wytłumaczyć  mu, że takie zachowanie jest dla Ciebie przykre i rani Cię. Zapewniaj dziecko o swojej bezwzględnej miłości.Syn powinien też jasno wiedzieć, że złością i przemocą nie uda mu się Ciebie zmusić do uległości i zaspakajania jego zachcianek. Oczywiście taka rozmowa powinna zostać przeprowadzona w sytuacji kiedy oboje jesteście już wyciszeni, bo emocje nie są najlepszym doradcą w konfliktach.

Dużo rozmawiajcie o sprawach codziennych w szczególności o szkole, o kolegach, koleżankach. Być może między wierszami dostaniesz odpowiedź na to skąd się bierze agresja Twojego syna.

Podpisujesz się samotna mama. Być może synowi brakuje męskiego autorytetu. Dzieciom często trudno zrozumieć wybory dorosłych i czują się nimi pokrzywdzone.

Spróbuj może zapisać syna na zajęcia pozalekcyjne (pływanie, piłka nożna). Takie zajęcia trzeba wybrać bardzo starannie po zasięgnięciu opinii innych i najlepiej jeszcze z możliwością lekcji próbnej, gdzie sama będziesz mogła się przekonać o ich wartości. Dobry trener potrafi być dla dziecka wielkim autorytetem.

Staraj się też nie przejmować tym co powiedzą inni. Wiem, że to łatwo powiedzieć, ale pomyśl, że to są, w większości przypadkowi ludzi, których raczej już nigdy nie spotasz,a ich opinia nie ma, ani dla Ciebie, ani dla Twojego syna żadnego znaczenia.

Zgadzam się że muzyka "łagodzi obyczaje". Ja synowi jak był mały . włączałam cichą, spokojną muzykę. Szybko zasypiał a ja mogłam się zająć domem. Gdy miał 5,5 lat zaczął uczęszczać na pianino. Wsumie 10 lat uczył się grać (pianino, trąbka, keyboard i perkusja). Pedagog powiedziała, ze muzyka wpływa na wszystkie zmysły, pomaga w ortografii i wiele innych dobrych oddziaływań.