Odmienne wizje wychowania rodziców

rany, jak w wojsku

Staramy się tak samo posępowac, ale jak jedno coś robi nie tak, to rozmwawiamy o tym, oczywiście bez dziecka ;)

Narazie raczej się zgadzamy ale pewnie problemy są jeszcze przed nami bo nasz bąbel jest jeszcze mały.Jednego bedę się starała przestrzegać,nie będę sprzeciwiać się metodom męża przy dziecku.Takie postępowanie to najlepsza droga do rozpsucia malca

Ustalamy to bez dziecka.Jeśli "w trakcie" coś jest nie tak jak ustaliliśmy (bo czasem ciężko jest sie kontrolować) to wystarczy że porozumiewawczo spojrzę i wiadomo o co chodzi. Rety - jak to zabrzmiało: "ciężko jest sie kontrolować", hehe. Chodzi mi o pewne nawyki. U nas np. pytanie o wszystko zamiast jasny komunikat. Czyli "umyjemy ząbki?" zamiast "chodź idziemy ubyć ząbki".

Raczej mamy takie same poglądy i wizje na wychowanie Młodego. Jeżeli zdarzy się różnica zdań to staramy się ją omówić bez udziału dziecka.

Kaskur  mój opis brzmi jak raport wojskowy ale w rzeczywistości nie jest aż tak źle, przynajmniej dzieciaki nie narzekają. Nawet wczoraj usłyszałem że jestem fajny "staruszek" tak powiedzieli ich koledzy:)

u nas to na mnie spada to wszystko, P. jak już musi to interweniuje swoim stanowczym tatowym głosem oraz ją rozpieszcza w miarę mozliwości finansowych.

U nas nie ma takiego podziału ról, że ktoś jest dobrym albo złym gliną. Jak boli kolano, to raz pocieszy mama, a raz tata. Tyle, że z mamą się lepiej rysuje i lepi z plasteliny, a z tatą wyprawia dzikie harce. Natomiast ogólną wizję postępowania mamy bardzo podobną, a co do szczegółów dogadujemy jeszcze, żeby nie było sytuacji, gdzie np. mąż nie pozwoli, a ja tak.

my również trzymamy się takich zasad z tą różnicą , że ja jestem żandarmem a małż tą spokojną stroną  w efekcie wychowawczym mam tak wszystko poukładane, że dzieciaki się pytają czy mogą pooglądać teraz tv bądź komputer nawet sprawdzenie poczty emailowej wszystko jestdzięki temu pod kontrolą mamy z dziećmi ustalone zasady i konsekwentnie ich się trzymamy i dla nich i dla nas jest to obecnie normalne że się pytają a czasami jak są znajomi to się nas pytają jak to zrobiliśmy żeby dzieci w taki sposób się zachowywały a nie od razu lecieć i robić co chcą bez naszej wiedzy i kontroli a my mówimy lata pracy ustaleń i konsekwencji

Już nie chciałem pisać o takich samych pytaniach od znajomych,ale od razu raźniej na duszy jak napisałaś że są jeszcze takie "wojskowe" jak to Kaskur określiła zasady.:)

ja bym je nazwała zasadami  konsekwentnymi poza tym to pewnie i u was tak było że im dzieci starsze i technologia na przód idzie to trzeba wtedy trochę spraw wychowawczych poukładać i im więcej dzieci to też u nas komputer w domu był od zawsze jakiś 1992 rok i jak dzieci się rodziły to samoistnie się wdrażały bo rodzice to już dawno byli ale jak zobaczyłam mojego syna , który wtedy miał z 6 lat i tak się zasiedział, że nie zauważyła jak się zsikał pod siebie to stwierdziłą , że tak nie może być i komputer został zaaresztowany dla dzieci ma się rozumieć bo w domu wtedy były już 2 i ustaliliśmy, że mogą one korzystać z kompa tylko w weekendy i to wtedy gdy powiemy że mogą i w momencie hasła koniec kończą od razu i tak jest do tej pory a te starsze dzieciaki mają prawie po 16 i 14 lat najbardziej się jeszcze burzy najmłodsza ta ma dopiero 7,5 ale my jesteśmy nieugięci

To rozstrzał masz podobny jak u mnie moje mają po 16 a młodsza 3 takze na razie do kompa jej nie ciagnie, u mnie niestety najlepszym programem zabezpieczającym jestem ja. W wychowaniu liczy sie najbardziej konsekwencja, znam takich"rodziców" co sie u dzieciaka licytują które więcej kupi bądź które na więcej pozwoli.Tego co z niego za ziółko juz chyba pisać nie muszę, bestia tak jest inteligentna że doi ich aż miło patrzeć.