Czy pozwalać dziecku mieć decydujący głos? - Forum

Aniu, to dorośli powinni decydować.... W każdej sprawie. Dziecko trzeba wysłuchać, rozmawiać, tłumaczyć...Ale decyduja dorośli. Szymuś powinien wypowiedzieć swoje zdanie, powinniście wziąć je pod uwagę, ale to jeszcze mały chłopczyk i nie powinien decydować...

Masz rację Żanetko. To chyba zbyt poważna kwestia, żeby mógł mieć decydujący głos. Musimy to jeszcze przedyskutować :)

Nawet razem z Szymusiem:) Ale to Wy podejmijcie ostateczną decyzję;)

Najgorsze, że Mąż dał się przekonać i jemu to imię się podoba. A Szymuś do brzuszka ciągle się przytula i mówi: "Braciszku, ja bym chciał, żebyś ty się już urodził i żebyś ty został Bartkiem!" I ja wymiękam

No w takie sytuacji to się nie dziwię;) Może jeszcze Bartuś zmieni się w chłopca o innym imieniu:) Macie jeszcze troszkę czasu do namysłu:)

Jeżeli w tym wieku dziecko o wszystkim decyduje to "czarno" widzę przyszłość. Może niektóre sprawy są błahe (ubiór), ale w przyszłości żądania będą rosły

Nie o wszystkim :) Aż tak źle nie jest Ale z tym imieniem mam dylemat. Może będzie mniej zazdrosny o braciszka jak sam mu imię wybierze?

Z jednej strony masz może i tak, ale z drugie nie chciała bym mieć brata co wszystko dla mnie wybiera.. Bo co bedzie jak potem ten młodszy nie będzie miał nic do powiedzenia.. bo mu tak zostanie.. 

Tez tak miałam w sprawie starszej siostry   imie dostałam bo jej lalce no ale nie narzekam..

Aniu uważam, że dziecku trzeba dać możliwość wypowiedzenia się i zdecydowania o pewnych sprawach. I nie mówię tu o rządzeniu. Jeśli chce ubrać zielony sweterek to ok. Zjeść pomidorową na obiad ok, iść na ten, a nie inny plac zabaw ok. Jeśli uważasz, że np: jedzenie codzinnie, przez 2 tyg pomidorowej na obiad to przesada, to umówiłabym sie tak, dziś pomidorowa ale jutro rosół - umowa stoi? Wiadomo, że dziecko przytaknie, a w dniu następnym może się buntować, kwestia tego, by mu wtedy nie ulec, bo to byłoby już rządzenie. Podobnie z ilością oglądanych bajek, z ilością zjadanych słodyczy, czy porą pójścia do łózka. Są to kwestie o których bezsprzecznie powinni decydować rodzice. Oczywiście czasem można pójść dziecku na rękę ale nie za często. Czasem każdy z nas ma ochote na dodatkowedo cukiera, choć wie, że już w danym dniu zjadł za dużo.

Jeśli chodzi o wybór imienia - hmmm Szymon to pełnoprawny członek rodziny, ma prawo zasugerować imię dla dziecka, jeśli Wam się podoba to ok, jeśli mniej, to mozna zaproponować, że młodszy braciszek na drugie będzie mieć Bartuś.

Z tymi obiadami jest tak, że negocjujemy, bo ileż można jeść rosołek czy pomidorową. Ze słodyczami, czy bajkami też nie ma problemu. To ja decyduję ile słodyczy zje, czy ile czasu będzie oglądać bajki i tu, kierując się jego dobrem i zdrowiem nie słucham się jego zdania, że on by chciał więcej. Ale tłumaczę mu wtedy dlaczego nie dostanie więcej słodyczy, czy nie obejrzy więcek bajek. Nie jest tak, że "nie dostaniesz BO NIE". Buntować się próbuje a i pewnie ale staram się być odporna na próby przejęcia rządów.

Myślę, Aniu, że nie potrzebnie się martwisz. Z Twoich postów wynika, że jestes mądrą, troskliwą, kochającą mamą. I tego się trzymaj. Najgorzej to zacząć wątpić w siebie ... nie chcesz źle dla Szymona, chcesz go wychować na znającego swoja wrtość chłopca, a że czasem popełnisz jakiś błąd, no cóż zdarza się każdej z nas.

ja zauważyłam, że obecnie dzieci bardzo narzucają rodzicom swoje zdanie, bo jak nie to jest straszny krzyk, wrzask i rodzice, żeby uspokoić go przystaja na jego warunki. Moj akoleżanka w lutym ma urodzić córeczkę i jej pięcioletnia córka już wymyśliła imie dla niej i nawet nie chce słyszec, że mama da inne imię. Koleżanka powiedział, że dla świetego spokoju da na imię dziecku "Oliwka", bo tak chce Amelia.

Ja pamiętam jak siostrzeniec narzucął siostrze swoje warunki i najczęsciej wychodziło na niego.

Dziecku trzeba dać możliwośc wypowiadanie się, określanie jakie jest jego zdanie itp. Ale trzeba być w tym wszystkim bardzo ostrożnym a przede wszystkim cierpliwym, bo jak człowiek da palec to dziecko weźmie całą rękę.

U nas na szczęście krzyki i wrzaski są bardzo rzadko. Nie odebieram tego tak, że Szymciur narzuca mi jakieś swoje zdanie a ja robię to wbrew swojej woli tylko dla spokoju. Nie tak to wygląda. Zgadzam się tylko wtedy, gdy jest mi to obojętne a widzę, że dziecku zależy albo wtedy, gdy uważam to po prostu za słuszne. Lubię jak ma swoje zdanie, mimo iż ma niecałe 4 lata. A jak się z czymś nie zgadzam to po prostu odmawiam, uzasadniając swoją odmowę w taki sposób jakbym odmawiała dorosłemu człowiekowi. Chcę go ukształtować tak, żeby od początku miał świadomość, że jego zdanie jest ważne i że się z nim liczymy.

Z tym imieniem to się jednak trochę pogubiłam

My z siostrą starszą tak siostrze młodszej (ode mnie 15 lat) tak imię wybierałyśmy. Miała być Julia Justyna a ojciec dał po swojemu - Justyna Julia. A i tak wszyscy do niej od początku Julka mówimy. Niby ojciec na swoim postawił ale tylko "na papierze"

zawsze słucham co adusia ma do powiedzenia ,jednak decudujący głos maja rodzice. w wielu kwestiach liczę się z jej zdaniem , pozwalam jej się wypowiadać i staram się zrozumieć jej potrzeby i pragnienia -jednak nie robie tego z przesadą -musi wiedziedzieć ,że rodzice sprawują władzę. dać palec ,a będzie chciała całą rękę takie są dzieciaki muszą wiedzieć kto jest kim i jaka funkcje pełni. dziś rządania dzieci są niewielkie bo adka ma dopiero trzy lata jednak pamiętajmy ,że apetyt rośnie w miarę jedzenia i jego rządy z dnia na dzień będą rosły ,a to nie fajne ,bo każdy rodzic chce wychować dziecko jak najlepiej ,tak by kiedyś nie powstydzić się za jego czyny .

Szymonowi powinno dać się możliwość wypowiedzenia na ten temat, ale nie powinien mieć decydującego głosu. Warto pokazać, że rozumie się jego zdanie w tej sprawie, jednak stanowczo określić, że imię nowego członka rodziny wybierają rodzice, gdyż jest to sprawa na całe życie. Nie można wybierać go pod wpływem chwili, czy czyjegoś chwilowego zainteresowania.

Dzieci w tym wieku testują granice, jakie narzucają im rodzice. Chłopiec w tym momencie może chcieć Bartka, ale po urodzeniu będzie mu się bardziej podobało Piotrek i nie da się nic z tym już zrobić. 

Próbowała Pani na spokojnie usiąść i porozmawiać z mężem o Pani odczuciu wobec tej sytuacji? Rozumiem, że mąż przekonał się do tego imienia, ale warto by się dowiedzieć czy nie zrobił tego, żeby mieć już spokój? Czy naprawdę mu się to imię spodobało?

Moim zdanie to rodzic powinien mieć ten decydujący głos. Ucząc swoje dziecko tego, że sam decyduje o rzeczach, o których powinien decydować dorosły, jest zdecydowanie złą drogą. Nie wiem ile Twoje dziecko ma lat, ale żeby to ona wbierał imię dla braciszka czy co ma być na obiad? O tym powinni decydować rodzice! Jeżeli chcesz żeby Twoje dziecko miało swoje zdanie to możesz się go spytać czy chce założyć białą bluzkę czy czarną, a nie żeby decydował o takich sprawach. Moim zdaniem nie tędy droga...

Ja uważam, że Twoje dziecko, a dokładniej Twój syn decyduje chyba w za wielu kwestiach. Wybór koloru spodni czy bluzki jest dobrym momentem żeby dziecku dać wybór i decydujący głos. Uważałabym jednak z dawaniem decydującego głosu, małemu dziecku, w takich sprawach jak wybieranie obiadu lub placu zabaw. Musisz myśleć dalekosiężnie :). Dziś pozwolisz mu wybrać obiad i tak przez miesiąc, ale przyjdzie dzień w którym będziesz musiała toczyć bitwy żeby dziecko zjadło to co ugotowałaś, ponieważ 'ja tego nie wybierałem." Dając swojemu synkowi ciągły decydujący głos, może Cię to zgubić i nawet nie zauważysz w którym momencie Twój syn Cię pozbadł. On będzie dojrzewał, wybory będą dotyczyć innych rzeczy. Ogólnie życie jest sztuką wyborów, więc jeśli jakiś wybór jest gorszy, powiedz mu o tym. Porozmawiaj z nim. Przedstaw argumenty, dlaczego dzisiaj idziecie  na ten plac zabaw. Musisz powiedzieć , że masz tyle spraw do załatwienia w drodze powrotnej, muszę być wcześniej w domu, musismy iść na bliższy plac zabaw. Kiedy się gorzej czujesz, powiedz: dziś nie ugotuję innej zupy, będzie wczorajsza i musimy ją zjeść, bo nie mam siły. W ten sposób uczysz i wyboru i empatii. Tak samo z wyborem imienia. Możesz uargumentować to w ten sposób: "wybrałeś bardzo ładne imię dla braciszka,ale mama z tatą wybrali inne. Może kiedyś będziesz miał swojego synka, córkę i jeszcze dasz mu takie imię, albo jak doradzała wcześniej inna Pani, dać je na drugie imię. Pozdrawiam serdecznie.