Wspomnienia opiekunki - Forum

To w takim razie ja zacznę...
Najtrudniej było mi opiekować się chłopcem, który był upośledzony. Nie można go było spuścić z oka. Jako opiekunka i tak spędzałam czas z dzieckiem, ale trzeba było wyjść do toalety, podgrzać zupę i pilnować jej na gazie, takie tam, a jego naprawdę nie można było zostawić ani na chwilę, ani na moment przestać na niego patrzeć. Robił wtedy różne rzeczy. Nawet jego rodzice zamykali przed nim pomieszczenia. Rzucał przedmiotami, niszczył je wrzucał zabawki go garnków z obiadem itd. Biedny nie mówił, ale dobrze słyszał. Kochane dziecko, aż się serce kraje. Niektóre rzeczy pozwalano mu robić. Zawsze miał stare gazety pod ręką, które wolno mu było drzeć na kawałki, bo go to uspokajało i wolno mu było rzucać niektórymi przedmiotami na szafę. Przez przypadek zostawiłam komórkę na stole. Zgadnijcie gdzie wylądowała...

W podstawówce,liceum dorabiałam sobie opieka nad dzieckiem.Była to dziewczynka,Jola, córka znajomej pani stomatolog.Cudowne ,kochane dziecko.Odbierałam ją z przedszkola,często u mnie nocowała.Była mi bardzo bliska.Traumatyczne przezycie związane z opieką nad Jola jest takie,że miała ona siostrę.Był 26 maja i okazało się,że któraś z sióstr wpadła do stawu u babci i chyba nie zyje.Nie było wiadomo która.Nie życzyłam tego zadnej z nich,to oczywiste,ale Jola była dla mnie jak siostra....Okazało się,że Jola była tego dnia w przedszkolu,z rodzicami,był dzień matki,a jej siostra niedopilnowana utopiła się.Byłam na Jej pogrzebie,na pogrzebie Gosi,miała 1,5 m-cy.Straszne przezycie.

Jak byłam dzieckiem to opiekowała się mną babcia i ja najchętniej taki sam układ zafundowała bym synkowi, ale się niestety nie da.

Jako opiekunka nie pracowałam, za to byłąm wychowawcą kolonijnym,dzieci nieco starsze, ale za to cała gromadka, a wspomnień kilka jest,jakiś siwy włos na pewno też.


Często też opiekowałąm się chrześnicą i to mnie do mamowej roli trochę przygotowało. Zostałam z nią sama jak miała 2 tygodnie- to była szkoła przetrwania,ale podołałam.

2,5 roku później kuzynka urodziła 2 córeczkę i przy niej też pomagałam, za to z  nią właśnie miałam zawsze jakieś przeboje jeśli się nimi opiekowałam, bo to albo sińce jakieś , albo odrapania, że o  spożyciu groszków z ziemniakami i wymiotach po tych pysznościach nie wspomnę.    

aż mi ciarki przeszły, straszne są takie sytuacje, nie umiem sobie nawet wyobrazić cierpienia rodziców

To był jedyny pogrzeb dziecka na jakim byłam.Na szczęście.Tego dnia chciałam wziąc Gosię do siebie,ale wzięła ją jej ciotka,z wielką złością,bo nie miała ochoty opiekować się bratanicą.Często gdyba się w takich sytuacjach,rodzice Gosi też gdybali,co by było gdyby Gosia poszła ze mną...

Ojej... to straszne :(
Aż nie chcę o tym myśleć.  :( :( :(
A jak musi się czuć ta ciotka...



A co do tego co pisała Anetaab o dzieciach pod opieką babci, to przypomniała mi się taka historia. Przechodziłam kiedyś obok przedszkola i zobaczyłam płaczącą dziewczynkę odizolowaną od bawiących się na podwórku dzieci. Swoją drogą zastanawiam się, gdzie była przedszkolanka, ale najwidoczniej miała swoje obowiązki głęboko gdzieś, bo wyszła dopiero po 15 minutach, żeby zawołać dzieci do środka.
Zatrzymałam się, dziewczynka mnie zauważyła, a kiedy popatrzyła myślałam, że serce mi się rozpadnie. podeszłam do płotu i zapytałam czemu płacze. Wtedy podeszła i ona i nadal płacząc opowiedziała, że chce być z babcią. Pocieszyłam ją i rozmawiałyśmy o tym, że mama każe jej chodzić do przedszkola, a ona chciałaby chodzić do babci. Podczas rozmowy uspokoiła się. Powiedziałam, że jak mamusia po nią przyjdzie, to żeby jej powiedziała, że chce babcię odwiedzić. Mała rozweseliła się w mgnieniu oka. Niektóre dzieci uwielbiają dziadków. Byłoby super, gdyby dziadkowie mogli się nimi opiekować.