Jak nauczyć dziecko, że czegoś NIE WOLNO. - Forum

Macie jakieś metody wypróbowane?

konsekwencja najważniejsz "broń" rodzica

do bólu musisz powtarzać co wolno a czego nie dziecko ma etapy testowania rodzica Ty musisz mu pokazywać granice nie szkodzi że się śmieje ale po mału koduje że jest słowo nie , nie wolno i w końcu będzie miało znaczenie jak będzie starsze to z nim porozmawiasz i wytłumaczysz dlaczego nie dlaczego nie wolno pokażesz jeśli to będzie możliwe 

bądź cierpliwa i nieustająca a na pewno się uda dzieci oczekują norm wyznaczenia granic bo wtedy czują się bezpieczniejsze i wiedzą że mogą na rodzica liczyć

Czyli powoli  i wytrwale do celu. Powtarzać do skutku.

Czasami Gabrysia mnie rozśmiesza jak coś broi i może ton mam też zbyt łagodny?

Zastanawiam się czy nie powinnam mówić tonem poważniejszym?

U mnie jest podobnie. Muszę  wymiawać  "No No" zdecydowanym  głosem, bez uśmiechu, żeby córka wiedziała , że to nie żarty...

wiesz co najlepiej jak jest stanowczy ona nauczy się ropoznawać intonację i natężenie głosu jak dojdziecie do wprawy to spojrzenie będzie wystarczające i będzie wiedziała że nie wolno jak na mamę zerknie

Wychodzę z założenia, że po pierwsze warto zastanowić się dlaczego czegoś chcemy zabronić. I zabraniamy tego czego faktycznie nie wolno, zawsze tłumacząc dlaczego. Po drugie jesteśmy konsekwentni - jeżeli na prośby i zakazy dziecko nie reaguje to reagujemy my. Zabieramy niedozwoloną "zabawkę" lub wymierzamy karę (odpowiednią do wieku i przewinienia, absolutnie nie cielesną). Są też takie zakazy do których to my musimy się wysilić - nie wymagajmy od dziecka, żeby zrozumiało, że nie wolno wkładać palców do kontaktu bo nie zrozumie. Zabezpieczmy je eliminując zagrożenie.

I tłumaczmy, tłumaczmy, tłumaczmy.Czym skorupka za młodu... jest w tym sama prawda.

Trochę pomocny może okazać się też ten artykuł choć Twoja córcia jest młodsza to mechanizm jest podobny:

https://www.familie.pl/profil/mama_tymka/909,Bunt-dwulatka.html

Fajniutki przykład był wczoraj w MCDonaldzie. Dziecko się bawiło pod okiem taty. Inne dzieci były bez butów. To dziecko zdjęło buty i też zamierzało biegać boso. Tata się sprzeciwił. Dziecko jakby nie usłyszało. Tata konsekwentnie kilkakrotnie powtórzył prośbę. Dziecko w końcu założyło buty.

NIE trzeba mówić tonem zdecydowanym, aczkolwiek nie krzykiem. I nie śmiać się jak coś zbroi - wtedy przecież myśli, że to...zabawa :)

U mnie też na razie NIE nie działa, jeszcze mój brzdąc nie pojmuje tego słowa i się śmieje jak się mu czegoś zabrania.

Dokładnie. Poza tym konsekwencja w postanowieniu,. Trzeba być konsekwentnym i dziecko w końcu zrozumie, że czegoś nie wolno. Ale tu jest pomocna metoda "małych kroczków". Z dnia na dzień napewno nie nauczymy dziecka, że czegoś nie wolno.

U nas wlasnie jest taki etap, ja broje, a Ty reaguj.

Staram sie byc stanowcza i nie pozwalac.

Efekty sa rozne, czasem zrozumie, a czasem płacz.

Ale nie poddaje sie, gdyz mam swiadomosc, ze to tylko proba "na co moge sobie pozwolic".

Dziś na słowo NIE Gabi się obejrzała i na chwilę zaprzestała działania. Skutkiem słowa Nie, jest to, że ciągle powtarza nie nie nie. Przedtem na każde pytanie odpowiadała TAK, a teraz NIE.

czyli uczy sie jak tu mamę zdenerwowac bo jak będziesz się o coś pytać no powiedzmy retorycznie to ułyszysz nie 

Groźna mina i oprócz mówienia także grożenie palcem. I jeszcze jedno - gdy dziecko zaczyna się śmiać to Ty nadal powinnaś mieć srogą minę (wiem, że to jest trudne).