Uparta córka - Forum

Wydaje mi się że nie. Zapewne jest jej bardzo ciężko dreptając po schodach ale jeżeli nie chce to na siłę nic nie zrobisz. A wręcz przeciwnie może sobie pomyśleć że probujesz jakoś ingerować w jej życie. Ale niestety jak każda matka troska o zdrowie dziecka jest ogromna.Może jakaś pomoc przy wnoszeniu zakupów itp?

Pani Kasiu!Jeśli córka uważa że sobie poradzi i nie chce się wprowadzać to ma jakieś tam swoje powody.rozumiem ,że chce pani pomóc ale jaki jest sens przeprowadzania sie i wprowadzania po narodzinach dziecka z powrotem?

A co by było gdyby pani też mieszkała na 4 pietrze?Kupicie czy zamienicie mieszkanie na parterze?No nie.Ja nie uważam ze jest jej lekko bo napewno nie a tymbardziej że ona niedługo rodzi.

Jeśli chce być samodzielna,to niech taka będzie!

Oj Kasiu ty to masz perypetie z corką, jest uparciuchem, zaproponowałaś jej i koniec, jak nie chcesz to na siłę nic niw wskurasz.

Zgadzam się! Czasem jest tak, że po prostu na coś ponarzekać trzeba. Dobrze, że to tylko schody... Jak będzie chciała pomocy - to się zgłosi...

Jak bedzie potrzebowala pomocy sama sie zglosi,czasami zbyt duza chec pomocy moze byc zle odebrana i byc przyczyna niepotrzbenych konfliktow.

Kasiu! Daj córce samodzielnie podejmowac decyzje.

Jesli mowi stanowczo nie, to nie.

Tak jak mowia dziewczyny, nic nie wskurasz...

A moze chce byc sama , niech sobie ponarzeka , a ty jej nie zmuszaj

Kiedys uslyszalam trafne spostrzezenie: Mezczyzni gdy narzekaja, oczekuja pomocy. Kobiety gdy narzekaja, potrzebuja jedynie wspolczucia.

Sama po sobie wiem jak bardzo to sie sprawdza. Moze corka potrzebuje tylko przyjaznego ucha do wysluchania jej trosk i woli sobie sama z nimi radzic. Powiedz jej raz, ze Twoja oferta jest zawsze do wziecia, ale nie naciskaj. Napewno jest jej ciezko, ale moze potrzebuje sie tylko wyzalic.

Mieszkać u siebie to największy komfort jaki może być, większy niż zmniejszenie liczby schodów do przebycia z 4 pięter do parteru.

według mnie to Ty jesteś uparta i próbujsz na siłę uszczęśliwić córkę swoją pomocą nie zaglądałam tu jakiś miesiąc może dłużej a Ty dalej o tym samym skoro córka nie chce pomocy daj jej żyć własnym życiem "nie" czasem na prawdę znaczy "nie"! mogę się założyć że przy każdym telefonie do córki poruszasz ten temat i naciskasz żeby się do Ciebie przeniosła i jestem pewna że kończy się to kłótnią bądź niemiła wymianą zdań!

nie lepiej byłoby pogadać z córką o pierdołach poplotkować co nowego u kogo słychać a temat przeprowadzki zostawić w spokoju? jak córka zobaczy że przestałaś naciskać to może sama jak urodzi to poprosi o Twoją pomoc? a jeśli nie poprosi daj jej robić po swojemu bo zamiast zblizyć się do niej będzie Was dzielił duży mur! 

jestem pewna że i tak po swojemu zrobisz i nie posłuchasz dobrych rad (nie tylko ja mówię "przestań naciskać") i dalej będziesz pisała że masz upartą córkę :/

to jest bardzo dobry cytat i myslę że tego powinnaś się trzymać!

Pewnie rzeczywiście bardziej chciała wyrzucić to z siebie i zwyczajnie po babsku ponarzekać.

Twoja córka stała się "dorosła" w momencie kiedy zaszła w pierwszą ciążę. Pozwól Jej więc być taką jaką chce - decydującą o własnym życiu. Możesz sugerować, radzić, ale to są Jej decyzje. A 4 pietro to nie Mont Everest.

Tak, nie ma to jak u siebieKasiu, a Ty gdy wyprowadziłaś się od rodziców, wracałaś do nich? pewnie jako dorosłej juz Ci się to nie uśmiechają

Pozdrowienia i całuski dla Syneczka

Odpuscilam juz codziennie rozmawiam z corka lub sie widzimy,ale poprzestalam byc namolna na przeprowadzke chcialam dla niej dobrze tylko tyle ona i tak sie wprowadzi tydzien przed terminem porodu po to ze jak sie zacznie zeby ktos byl z jej synkiem.