Kiedy i jak powiedzieć rodzinie i znajomym o adopcji?

To trudne pytanie... i w sumie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Najbliższym (rodzicom, rodzeństwu) można powiedzieć już w momencie gdy się taką decyzję podejmuje. Można też po pierwszych testach, spotkaniach. Bo świadomi tej wiedzy będą dla nas wsparciem. Na pewno za późno jest w momencie gdy mamy już decyzję na tak.

Znajomym? Przyjaciołom? To chyba zależy od tego jak bardzo jesteśmy z nimi zżyci. Ja swoim Toksycznym powiedziałabym zaraz po poinformowaniu rodziny.

Moja kuzynka półtora roku temu adoptowała synka...O zamiarze adopcji wiedzieliśmy wcześniej, nie od Magdy i jej męża, ale od ich rodziców. Magda długo nie potrafiła przyznać się do tego, ze ma problemy z zajściem w ciążę. Brak dzieci tłumaczyła pracą, warunkami bytowymi...Odkąd pojawił się Kacper wydaje mi się, że Kuzynka zmieniła się o 360 stopni. Często do mnie dzwoni, opowiada o poczynaniach chłopaków ( 7 miesuięcy temu została też mamą synka biologicznego), przeżywa ich choroby, z entuzjazmem opowiada o rozwoju swoich synów...Szczerze mówiąc, cały czas widzę w jej oczach troskę o Kacpra (adoptowanego synka) i wiem, że mimo iż kocha młodszego całym sercem to jednak jej oczkiem w głowie jest właśnie Kacper! Każdemu powtarza, że Kacperek to taki mały cudotwórce, który sprawił, iż jego młodszy braciszek pojawił się na świecie

Własnie tak własnie czesto bywa. 

Zgadzam sie z Mama Tymka

Myślę, że najlepiej niczego nie ukrywać tylko normalnie o tym rozmawiać.
Mam znajomą, która kilka lat temu adoptowała dziewczynkę i wszyscy wcześniej wiedzieli, że stara się o adopcję. Również dziecko, zawsze wiedziało, że jest adoptowane (pomimo, że dziewczynka w chwili adopcji miała około 2 lat, to adopcyjna matka nigdy nie ukrywała, że nie jest jej biologiczną matką).

I jeszcze jedno. Myślę, że wszystko zależy od środowiska. My mieszkamy na wsi, gdzie prawie wszyscy się znają, więc od razu przygotowanie otoczenia i rodziny niweluje późniejsze problemy - choćby gadatliwość "życzliwego" sąsiada.

Adopcja to chęć posiadania dziecka, podobnie jak ciąża. Więc o pomyśle adoptowania dziecka powinniśmy powiedzieć naszej rodzinie i znajomym z uśmiechem na twarzy :)

W naszej rodzinie jest taki przypadek i od razu młodzi rodzice powiedzieli o tym i wszyscy ich wspierali w tym a to jest dużo bo cały proces adopcyjny nie jest taki prosty. Dla nich adopcja skończyła się sukcesem i od 6 lat są bardzo szczęśliwymi rodzicami córeczki, która już w tym roku skończyła 6 lat. Adoptowali ją jako 3-miesięczne niemowlę. Rodzina i ta bliższa i ta dalsza jest pod wielkim wrażeniem zarówno rodziców jak i niej samej. Jest cudowną dziewczynką a rodzice to świata poza nią nie widzą... chyba lepiej trafić nie mogła.

myśle ,ze niema co ukrywać i tak wszyscy o wszystkim wiedzą czy w małych miasteczkach czy na wsiach także mowić z duma i z uśmiechem przecież to wielkie szczęscie mnieć dziecko czy adoptowane czy swoje biologiczne:)

Poniżej link do reportażu o dziecku adoptowanym. Dotyczy to mojego kuzyna. Nie będę opisywać historii ale obejrzyjcie film. Wszyscy w rodzinie są bardzo zaskoczeni. Film wzruszający: 

http://tvp3.tvp.pl/25247249/grazyna-i-jurek

popłakałam sie .. bardzo chwyta to za serce...

Film trwa 20 min a Ty już obejrzałaś? Chyba nie cały.

wlasnie skonczylam :) 

Ja rodzinę poinformowałabym dopiero, jak adopcja byłaby już realna.Na samy poczatku jeszcze nic nie wiadomo, a rodzina jak akceptuje waszą decyzję, to bardzo się angazuje.